ಕನಸೂರು Blog

'ಮನೆಯಿಂದ ದೊಡ್ಡೋರ್ ಯಾರೂ ಬರ್ಲಿಲ್ವಾ' ಅಂತ ಅನುಮಾನದಿಂದಲೇ ಆಹ್ವಾನ ನೀಡುತ್ತಾ ಹುಡುಗಿಯ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ!! ಪಂಜೆ ಮೇಲೆತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡರು. ಒಬ್ಬನೇ, ನನ್ನ ಕಜಿನ್ ಬ್ರದರ್ ಶ್ರೀಧರನ ಜೊತೆಗೆ ಮದುವೆಗೆಂದು ಹೆಣ್ಣು ನೋಡುವ ಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೆ. ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಅನುಭವ!! ದೊಡ್ಡವರು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಬರದಿದ್ದುದಕ್ಕೂ ಕಾರಣವಿತ್ತು. ಮನೆಮಂದಿಯೆಲ್ಲರೂ ಹುಡ್ಗಿ ನೋಡ ಹೋಗಿ, ಸಡಗರದ ರೀತಿ ಮಾಡಿ.. ಬೇಡ ಅನ್ನೋಕೆ ಆಗದಷ್ಟು ಇಕ್ಕಟ್ಟಿಗೆ ಸಿಗಿಸಿಬಿಟ್ಟರೆ ಅನ್ನೋ ಅಂಜಿಕೆ ಮತ್ತು ಸಂಕೋಚ. ಬಲೆ ಬಲೆ ಅಂಬ್ರೆಲಾದಂತ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ಚೂಡಿ ಹಾಕಿದ್ದ ಭಲೆ ಭಲೆ ಹುಡುಗಿಯ ಆಗಮನ. ಸಾಕಷ್ಟು ಬಿಸ್ಕತ್ತು ತುಂಬಿದ್ದ ತಟ್ಟೆಯನ್ನು ತಂದು, ಮುಂದೆ ಬಡಿದು ಹೋದಳು. ನಾನು ನನ್ನ ಕಜಿನ್ ಎರಡು ಬಿಸ್ಕತ್ತು ಎತ್ತಿಕೊಂಡೆವು. ಮನೆಯೊಳಗೆ ಸಾಕು ನಾಯಿಯೊಂದು ಬಂತು. 'ಸೋನು ಇಲ್ ಬಾ.. ' ಅಂತ ಹತ್ತಿರ ಕರೆದು, ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಪಾಲಿನ ಬಿಸ್ಕತ್ತುಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡನ್ನು ಆ ನಾಯಿಗೂ ಹಾಕಲಾಯಿತು. ಶ್ರೀಧರ-ನಾನೂ, ಮುಖ-ಮುಖ ನೋಡಿಕೊಂಡೆವು. ಹುಡುಗಿಯ ಅಕ್ಕನ ಮದುವೆ ಆಲ್ಬಂ ಒಂದನ್ನು ತಂದು ಕೈಗಿಟ್ಟು!! ಪುಟ ತಿರುಗಿಸಿದಂತೆಯೂ ... 'ಹಾ.. ಇವಳೇ ಹುಡುಗಿ,ಇವಳೇ ಹುಡುಗಿ ' ಅಂತ ಯುಗಾದಿ ಚಂದ್ರನ ತರಹ ತೋರಿಸ್ತಿದ್ರು. ' ಮನೆಯಿಂದ ದೊಡ್ಡೋರು ಯಾರು ಬರ್ಲಿಲ್ವಾ .. ' ಅಂತ ಪದೆಪದೆ ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರು. ' ಲ

1. ಟಾಟಾ ವಿಕಾಸ್ ಎಜುಕೇಶನ್ ಕಂಪ್ಲೀಟ್ ಆದಮೇಲೆ, ನಾವುಗಳು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರುವ, ಮೊದಲ ಕಂಪನಿಯ, ಮೊದಲ ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಅವಿಸ್ಮರಣೀಯ ವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಯಾಕಂದ್ರೆ ಲಾರ್ವ ದಿಂದ ಕಪ್ಪೆ ಆಗಿ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಹೊಂದುವಂತೆ, ನಾವು ಪ್ರೊಡಕ್ಟಿವ್ ಆಗಿ ಬದಲಾಗುವ ಸುವರ್ಣ ತಿರುವು ಇದು. ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿಯ ಮೊದಲ ತರಬೇತಿಯ ದಿನಗಳು ಸೂಪರ್ ಆಗಿದ್ದವು. ಹಲವಾರು ರಾಜ್ಯಗಳಿಂದ ಬಂದ, ವಿವಿಧ ಭಾಷೆಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ತಾಣ ತ್ರಿವೇಂಡ್ರಮ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ ನಮ್ಮ learning temple. ಈ ತರಬೇತಿಯ ಹೆಸರು ILP. ಅಂದರೆ initial learning program. ನಲವತ್ತು ದಿನಗಳ ಈ ತರಬೇತಿ ಶಿಬಿರದಲ್ಲಿನ ಮೋಜು, ಮಸ್ತಿ, ನಾಲಕ್ಕು ವರ್ಷಗಳ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಜೀವನ ಮರುಕಳಿಸಿದಂತಿತ್ತು. ಈ ತರಬೇತಿ ಶಿಬಿರದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಅತಿಯಾಗಿ ಸೆಳೆದಿದ್ದು 'ವಿಕಾಸ್' ಎಂಬ ಟ್ರೈನರ್. ಸಂಪೂರ್ಣ ದೃಷ್ಟಿಯೇ ಇಲ್ಲದ ವಿಕಾಸ್, ಕಣ್ಣುಗಳಿರುವ ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಕಲಿಯುವಿಕೆಗೆ ದಾರಿದೀಪ. ವಿಕಾಸ್ ಇಷ್ಟವಾಗಿದ್ದು ಆತನ ಅಗಾಧ Talent ನಿಂದ ಅಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ವಿಕಾಸ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ ಬತ್ತಿ ಹೋಗದ ಉತ್ಸಾಹ ಮತ್ತು ಜೀವನ ಪ್ರೀತಿ. ಮೊದಲ ದಿನ ತನ್ನ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಟೀಚಿಂಗ್ ಸೆಷನ್ ಶುರು ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಅಣಿಯಾದ ವಿಕಾಸ್. ಬಹುಶಃ ಎಬಿಲಿಟಿ ಇಲ್ಲದೆ ಇದ್ದರೂ, ಅಂಧ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಸಹಾನುಭೂತಿ ಪಡೆದು ಬಂದಿರಬಹುದು. ಪಾಪ!! ಕಂಪನಿಯವರು ತಮ್ಮ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ತೋರಿ

1. ಟಿಪ್ಪು ಗಲಭೆ ನಾನು ಮತ್ತು ಗೆಳೆಯ ಜೋಬಿ ಚಿತ್ರದುರ್ಗ ಕೋಟೆ ನೋಡುವ ಸಲುವಾಗಿ ಅವೆಂಜರ್ ಬೈಕಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಂದ ಹೊಗಿದ್ದೆವು. ಉರಿ ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ, ಸುತ್ತು ಸುತ್ತಿನ ಕೋಟೆ ನೋಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸುಸ್ತಾಗಿತ್ತು. ಅದು ಟಿಪ್ಪು ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನವಾಗಿತ್ತು. ಚಿತ್ರದುರ್ಗದ ಮುಸ್ಲಿಂ ಬಾಂಧವರು ಟಿಪ್ಪು ಜಯಂತಿ ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಭಯಂಕರ ಮೆರವಣಿಗೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಹತ್ತಾರು ಗುಂಪುಗಳಿದ್ದವು. ಪ್ರತಿ ಗುಂಪುಗಳು, ಒಂದು ಟ್ರಕ್ ಮೇಲೆ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಮ್ಯೂಸಿಕ್ ಸಿಸ್ಟಮ್ಸ್ ಇಟ್ಟು … ಘನ ಘೋರವಾದ ನೃತ್ಯ ಸಂಭ್ರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದರು. ಮ್ಯೂಸಿಕ್ ಬೀಟ್ಸ್ ಗಳು ನಮ್ಮೊಳಗಿದ್ದ ‘ಮೆಂಟಲ್ ಮಂಜ’ ನನ್ನು ಕೆರಳಿಸಿತಾದಾರು,ಇಳಿದು ಸ್ಟೆಪ್ ಹಾಕುವಷ್ಟು ವ್ಯವಧಾನ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕೋಟೆ ನೋಡಿಯಾದ ಮೇಲೆ, ಜೋಬಿಯ ಲೋಕಲ್ ಗೆಳೆಯನೊಬ್ಬ ನಮ್ಮನ್ನು ಕೂಡಿಕೊಂಡ. ಅವನೊಡನೆ ಚಂದವಳ್ಳಿ ತೋಟ, ಗುಹೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡಿಕೊಂಡು .. ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟ, ನಿದ್ರೆ ಮುಗಿಸಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಕಡೆಗೆ ವಾಪಾಸಾಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆವು. _____________________________________________________ ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ!! ಒಂದು ರೌಂಡ್ ಕೋಮು ಗಲಭೆಯೂ ನಡೆದು, ಸಿಟಿಯೊಳಗೆ ಹೋಗುವುದು ನಿಷಿದ್ದವಾದಂತಾಯಿತು. ” ಮೆರವಣಿಗೆಕಾರರು ಕ್ರಾಂತಿವೀರ ಸಂಗೊಳ್ಳಿ ರಾಯಣ್ಣನ ಸಿನಿಮಾದ ಪೋಸ್ಟರ್ ಹರಿದಿದ್ದರಿಂದ ಮೊದಲುಗೊಂಡ ಗಲಭೆಯೂ, ಅತಿರೇಕಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದೆ..” ಎಂಬ ವರ್ತಮಾನವು ನ

1 . ಸವಿಜೇನು ಕಚ್ಚಿದ ದಿನ ​ GKVK ಕ್ಯಾಂಪಸ್ ಖಾಲಿ ರೋಡಲ್ಲಿ, ಜೋರ್​ ​ಬೈಕ್ ಓಡಿಸಿಕೊಂಡು​ ​ಆಫೀಸ್ ಕಡೆಗೆ ಬರ್ತಿದ್ದೆ​. ​ ​ಇದ್ದಕಿದ್ದಂತೆ .. ​ನೊಣದಷ್ಟು​​ ದಪ್ಪದ ಕಾಡ್ ಜೇನು ಎಡಗಾ​​ಲಿನ ನಡುಬೆರಳಿಗೆ ಕಚ್ಚಿತು​​. ಅದು ಜೇನು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗ್ತಿದ್ದಂಗೆ, ಉರೀತಾ ಇದ್ದ ಕಾಲು ಕೊಡವೋದಕ್ಕೆ ಶುರು​ ​ಮಾಡ್ದೆ.​ ​ಗಾಬರಿ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಬೀಳೋದೊಂದು ಬಾಕಿ. ಹಂಗೂ ಬೀಳ್ತಾ ಇದ್ದ ಬೈಕು ನೆಟ್ಟಗೆ​ ​ಮಾಡ್ಕಂಡು, ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ. ​​ ಕಸದ ​ರಾಶಿಯೊಳಗೆ​​ ಮುಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದ ಮೂರು ಕಂತ್ರಿ ನಾಯಿಗಳು, ನಾನು ಬೈಕು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ರೀತಿಯಿಂದ ಅಪಾರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡವೋ ಏನೋ..? ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಗೆ ಆ ಮೂರೂ ಕಂತ್ರಿ ನಾಯಿಗಳು ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಬರೋದಕ್ಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದವು. ಜೇನು ಇನ್ನ ಕಾಲಿನ ಮೇಲೇ ಇತ್ತು. ಅಯ್ಯಯ್ಯೋ ಬೇಡ ಕಥೆ… ಆ ನಾಯಿಗಳ ಸರಹದ್ದಿನಿಂದ ಒಂದೇ ಉಸಿರಿಗೆ ದೂರ ಬಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ. ಜೇನು ಕೊಡಲಿಯಾಕಾರದ ಮುಳ್ಳು ಬಿಟ್ಟು, ಹಾರಿತು​​. ​ ಉರಿ ಉರಿ ಪಾದ ಊದಿಕೊಳ್ತು. ಆಫಿಸಿನಲ್ಲಿ ಕುಂಟುವಾಗ, ನನ್ನ ಕಥೆ ಕೇಳಿ ನಕ್ಕರು. “Dog chasing part is a good one.” ಅಂತ ಕಾಂಪ್ಲಿಮೆಂಟು. ಆದರೂ ಜೇನನ್ನು ಅದು ಯಾವ ಕವಿ ಮೊದಲನೇ ಸಾರಿ, ರೊಮ್ಯಾಂಟಿಕ್ ಆಗಿ ನೋಡಿದನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಾಗ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದ, ‘ಜೇನಿಗೆ ಕಲ್ಲು ಹೊಡೆದರೆ… ಹೊಡೆದವರನ್ನೇ ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಕಚ್ಚತ್ತೆ’

ರವಿ!! ರೂಪಿ!! ಮತ್ತು ನಾನು(ಚೇತನ್) ಚಳಿಗಾಲದ ಮಲೆನಾಡಿನ ಹಲ ತುಣುಕುಗಳ ಆಸ್ವಾದನೆಗೆಂದು ಹೊರಟವರು. ಮೂರು ದಿನಗಳ ಟ್ರಿಪ್ಪು. ಮಿಜಾಲ್ಟಿಗೆ ಬಂದಿರೋ ಗಂಡು ಮಕ್ಳದೆಲ್ಲಾ ಒಂದೇ ಸಮ ಮದ್ವೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ, ಟೆಂಪೋ ಟ್ರಾವೆಲ್ಸ್ ನಂಥ ಗಾಡಿಗಳಲ್ಲಿ ತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ದೊಡ್ಡ ಗುಂಪು, ವ್ಯಾಗನಾರ್ ಗೂ ಸಾಕೆನಿಸುತ್ತಲಿದೆ. ಪ್ರವಾಸದ ಸ್ಟಾರ್ಟಿಂಗ್ ಪಾಯಿಂಟ್ ಹೊನ್ನವಿಲೆ. ಅಂದರೆ ನನ್ನೂರು.  ಬಂದಿದ್ದ ಗೆಳೆಯರ ಅತಿಥಿ ಸತ್ಕಾರ ಮಾಡಿ, ಬೇಗಬೇಗ ಕಾರು ಹತ್ತಿಸುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇತ್ತು. ಯಾಕಂದ್ರೆ ಎಲ್ಲರ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸಿಯೇ ತೀರಬೇಕೆಂದು ಹಠ ತೊಟ್ಟಿರುವ ನಾವುಗಳು, ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರ ಮನೆಗೆ ಹೋದಾಗಲೂ.. ಮದುವೆಯ ಬಗೆಗಿನ ಸಕಾರಣಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಿ ಪೋಷಕರ ಬ್ರೇನ್ ವಾಷ್ ಮಾಡುವ ಯಾನೆ ಫಿಟಿಂಗ್ ಇಟ್ಟು ಬರುವ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಸಾಂಘಿಕವಾಗಿ ನಡೆಸುತ್ತಲಿದ್ದೆವು. ಈ ಬಾರಿ ಬಲಿ ಕಾ ಬಕ್ರ ನಾನು. ಸಕ್ರೆಬೈಲು !! ಪಸ್ಟು ವಿಸಿಟ್ ಕೊಟ್ಟ ಸ್ಥಳ ಸಕ್ರೆಬೈಲು.  ಸಕ್ರೆಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಆನೆ ಬಿಡಾರವಿದೆ. ಆನೆ ಸವಾರಿ, ಆನೆ ಸೆಲ್ಫಿ, ಸೊಂಡಿಲು ಆಶೀರ್ವಾದ ಎಲ್ಲವೂ ಇದೆ. ರಜಾ ದಿನವಾದ್ದರಿಂದ ಆನೆಗಳನ್ನ ನೋಡೋದಕ್ಕೆ ತುಂಬಾ ಜನ ಮುತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಒಂದೊಂದು ಸೊಂಡಿಲ ಆಶಿರ್ವಾದಕ್ಕೂ ಹತ್ತು ರೂಪಾಯಿ ನೋಟು ಸೊಂಡಿಲ ಸಂದಿಗೆ ಸೇರಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು ನೋಡಲು ಮಜವಾಗಿತ್ತು. ನಾವು, ಸೊಂಡಿಲಿನ ಏಟಿಗೂ, ಕೋರೆ ಹಲ್ಲಿ

ಸೆಕೆಂಡ್ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಕಾರು ಕೊಡಿಸಿದ್ದೂ ಅಲ್ಲದೆ, ಆ ಕಾರನ್ನು ಮನೆವರೆಗೂ ತಂದು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವ ಕರ್ಮವು 'ಕರುಣ' ನ ತಲೆಗೇ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿತು. ಕಾರು ಬೇಕು ಅಂತ ಅಂದುಕೊಂಡಾಗಲೇ ಡ್ರೈವಿಂಗ್ ಕಲಿಯಲು ಸೇರಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬುದು ಅವನ ವಾದ. ಆದರೆ ಕೂಸು ಹುಟ್ಟದೇ ಕುಲಾವಿ ಹೊಲಿಸೋದು ಬೇಡ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಮನಸ್ಥಿತಿ. ಅಂತೂ ಬೈದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಮನೆವರೆಗೂ ಕಾರು ಓಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದ. ಅಮ್ಮ; ಕಾರಿಗೆ ಭರ್ಜರಿಯಾಗಿಯೇ ಪೂಜೆ ಮಾಡಲು ಅನುವಾದಳು. ಅಪ್ಪನಂತು, ‘ ಎಷ್ಟು ಕೊಡಬೋದು ಹೇಳಿ ಕಾರಿಗೆ..? ’ ಅಂತ ಪೂಜೆಗೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಊರಿನ ಸಹ ವರ್ತಿಗಳಿಗೆ ಕೇಳಿ; ಕೇಳಿ; ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಬೀಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದು ಅಭಿಮಾನಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ; ತನ್ನ ಮಗ ಮೋಸ ಹೋಗದೇ ವ್ಯವಹಾರವೊಂದನ್ನು ಕುದುರಿಸಿಕೊಂಡು ಕಾರು ತಂದಿದ್ದಾನೆಂಬುದನ್ನು ಪದೆಪದೆ ಕ್ರಾಸ್ ಚೆಕ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ರೀತಿ. ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಸಂಭ್ರಮಗಳನ್ನು ಮರೆಸುವಂತೆ ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅವರ ಅತಿಯಾದ ವ್ಯವಹಾರ ಜ್ನಾನ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಕಾರಿನ ಸಂಪೂರ್ಣ ಚೌಕಾಸಿ-ಡೀಲ್ ಅನ್ನು ಕರುಣನ ತಲೆಗೆ ಕಟ್ಟಿ ನಾ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದಿದ್ದೆ. ಪೂಜೆ ಸಾಂಗವಾಗಿ ನಡೀತಲಿತ್ತು. ಅತ್ತ ಕಡೆ ಕಾರಿನ ಗುಣಗಾನ ಮತ್ತು ಅವಗುಣಗಾನದ ಕೆಲವು ಮಂತ್ರಗಳೂ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಹೇ!! ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಕಾರಾ… ರೀಸೇಲ್ ವ್ಯಾಲ್ಯೂ ಕಮ್ಮಿ. ಯಾರ್ ತಗೋತಾರೆ.? ಜಾಸ್ತಿ ಆಯ್ತೇನೋ, ಮಾಡೆಲ್ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಳೇದು ಎ