ಕನಸೂರು Blog

ಕನ್ನಡಿಯ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ' ಯಾರು ತಿಳಿಯರು ನನ್ನ ಭುಜಬಲದ ಪರಾಕ್ರಮವಾsss'
ಆರ್ಭಟಿಸುತ್ತಾ,  ಮುಷ್ಟಿಯನ್ನು ಬಿಗಿಹಿಡಿದು, ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಊದಿಕೊಂಡಿದ್ದ ತೋಳಿನ
ಮಾಂಸಖಂಡಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಮ್ಮ ನಕ್ಕಳು. ಆ ಒಂದು ನಗುವಿನಲ್ಲಿಯೇ
ಹೇಳಬೇಕಾದುದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿಯಾಗಿತ್ತು.

'ಇರ್ಲಿ ಮಾತೆ. ನಮಗೂ ಟೈಮ್ ಬರುತ್ತೆ. ಒಂದಲ್ಲಾ ಒಂದು ದಿನ ನಾನೂ ದಪ್ಪ ಆಗ್ತೀನಿ.
ನಾಲ್ಕು ನಾಲ್ಕು ಬಾರಿ ಊಟ ಮಾಡಿಯಾದ್ರೂ ಸರಿ.' ಎಂದೆ.

'ಬರಿ ಊಟ ಮಾಡಿದ್ರೆ ದಪ್ಪ ಆಗಲ್ಲ ಮಗನೆ. ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆ ಬುದ್ಧಿ ಇರಬೇಕು.
ಅವಾಗೇನಾದ್ರು ದಪ್ಪ ಆಗಬಹುದು.' ಅಣಕಿಸಿದಳು. ನಾನು ಅದನ್ನು ಒಪ್ಪಲಾರೆ.
ದಪ್ಪವಾಗುವುದಕ್ಕೂ ತಲೆಯಲ್ಲಿನ ಒಳ್ಳೆ ಬುದ್ಧಿಗಳಿಗೂ ಅಂತಹಾ ಸಂಬಂಧವಿರಲಾರದು.

'ಹಂಗಾದ್ರೆ ಜಾಸ್ತಿ ದಪ್ಪ ಇದ್ದವರಿಗೆ, ಜಾಸ್ತಿ ಜಾಸ್ತಿ ಒಳ್ಳೆ ಬುದ್ಧಿ ಇರುತ್ತೆ
ಅಂತಲೋ ನಿನ್ನ ಮಾತಿನ ಅರ್ಥ.'

'ಹಾ!! ಅಷ್ಟು ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಹೇಳಕ್ಕಾಗಲ್ಲ, ಆದ್ರೆ ಸ್ವಲ್ಪಮಟ್ಟಿಗೆ ಊಹೆ ಮಾಡಬಹುದು.
ನನ್ನ ಕೈ ಅಡುಗೆ ತಿಂದ ಮೇಲೂ, ನೀ ದಪ್ಪ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಇನ್ನೇನು ಹೇಳೋದು. ಊರಲ್ಲಿ
`ನಿನ್ನ ಮಗನಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಊಟ ಹಾಕಲ್ವ` ಅಂತ ನನ್ನ ಕೇಳ್ತಾರೆ. ಕೊನೆಪಕ್ಷ ದೇವರ
ಮುಂದೆನಾದ್ರು ನಿಂತು, ಒಳ್ಳೆ ಬುದ್ಧಿ ಕೊಡಪ್ಪಾ ಅಂತ ಬೇಡಿಕೊ. ಬುದ್ಧಿ ಬಂದರೂ
ಬರಬಹುದು. ದಪ್ಪ ಆದ್ರೂ ಆಗಬಹುದು. ' ಅಮ್ಮ  ಎಂದಳು.

ಆದರೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಬುದ್ಧಿಗಾಗಿ, ದೇವರ…

ಹುಡುಗ್ರಲ್ಲಿ ನಾವದನ್ನ 'ಬಕೇಟ್' ಹಿಡಿಯೋದು ಅಂತೇವೆ. ಬಗ್ಗಿ ಬಕೇಟ್ ಹಿಡ್ದು, ಬೆನ್ ನೋವು ಬಂದದ್ದಷ್ಟೇ ಭಾಗ್ಯ. ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಒಲವಿನ ಸುಳಿವು ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನೋರ್ವಳನು ಹೊಗ್ಳಿದ್ದು ಸಾಲದೆಂಬಂತೆ, ಫ್ರೆಂಡುಗಳು ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿ ತಾತ ಅಕ್ಕನ ಮಕ್ಕಳು, ಅಯ್ಯೋ ದೇವರೆನಿನ್ನ ಆಪ್ತ ವಲಯವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹತ್ತಿ-ಇಳಿಸಬೇಕಾಯ್ತು. 


ನಿಂಕೆ ನೆಪ್ಪಿದೆಯಾ. ?ಯಾವ್ದೋ ಮಗು ಕೆನ್ನೆಗೆ, ಕೆನ್ನೆ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದ ಫೋಟೋ ಒಂದನ್ನ ಫೇಸ್-ಬುಕ್ಕಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದೆ. ಹತ್ತು ಸೆಕೆಂಡುಗಳ ಒಳಗಾಗಿ, "ವಾ. ವ್ ನೈಸ್ ಕಿಡ್. " ಅಂತ ಕಾಮೆಂಟು ಹಾಕಿದ್ದಕ್ಕೆ. ನೀನು ಆ ಮಗುವಿನ ಕುಲ, ಗೋತ್ರ, ನಕ್ಷತ್ರಾದಿಯಾಗಿ ಒಂದನ್ನೂ ಬಿಡದೆ ಉದ್ದುದ್ದು ಹೇಳಿದೆ. ಯಾವನಿಗೆ ಬೇಕಿತ್ತು ಅಷ್ಟೋಂದು ಡೀಟೈಲ್ಸು. ? ಒಂದು ಗುಟ್ಟು ಹೇಳ್ಳಾ. 'ನೈಸ್ ಕಿಡ್' ಅಂದದ್ದು ಆ ಮಗುಗಲ್ವೇ. 

ಆವತ್ತೊಂದಿನ ತಿಳಿ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಅಂಗಿ ಹಾಕಿ ಬಂದಾಗ, ನೀನೂ ಕೂಡ ಅದೇ ಕಲರಿಂದು ಚೂಡಿ ಹಾಕಿ ಬಂದಿದ್ದೆ. ಚೂಡಿಯ ಮೇಲೆ ಮಿಂಚ್-ಮಿಂಚಾದ ಕಸೂತಿ ಕೆಲ್ಸದ ಜಾತ್ರೆ ಇದ್ದಾಗಿಯೂ ಕೂಡ, ಆ ಧಿರಿಸಿನ ಡಾಮಿನೇಟ್ ಕಲರು ಲೈಟ್ ಬ್ಲೂನಮ್ಮ. ನಮ್ಮ ಆತ್ಮಗಳಿಗೆ ಸಮಾನ ವರ್ಣಾಭಿರುಚಿ ಇರುವುದಾಗಿ ಮನ್ಸು 'ಸೇಮ್ ಪಿಂಚ್' ಮಾಡಿ, ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕಿತ್ತು. 

ಇಂಥ ಕಮ್ಮಿ ಕಮ್ಮಿ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ, ಮೂಖಪ್ರಾಣಿ ತರ ಸಾಕ್ಕೋಂಡಿದ್ವು ಮನ್ಸನ್ನ. ಈಗ ಮನ್ಸು ಬಂಡಾಯದ ಬಾವುಟ ಹಾರಿಸಿ, ಭ್ರಮೆಗಳ ಬೌಂಡರಿ …

ತಡಿಯಂಡಮೋಳ್ ಮಡಿಕೇರಿಯ ಅತಿ ಎತ್ತರದ ಶಿಖರ. ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಬೆಚ್ಚಗೆ
ಮಲಗುವುದು ಬಿಟ್ಟು, ತಡಿಯಂಡಮೋಳ್ ಬೆಟ್ಟವನ್ನು ಹತ್ತಿ, ಟೆಂಟ್ ಹಾಕಿ, ಬೆಂಕಿ
ಹಚ್ಚಿಟ್ಟು, ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲಾ ತೂಕಡಿಸಿದೆವು. ಈ ಸೌಭಾಗ್ಯಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟು ದೂರ
ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತಾ. ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ನಾವು ಏಳು ಜನ ಆಪ್ತಮಿತ್ರರು ' ಅಬಿ-ಜಾಬಿ-ರವಿ-ರೂಪಿ-ಗಜ-ಷೇಕು ಮತ್ತು ನಾನು '
ಚಾರಣಕ್ಕೆಂದು ಹೊರಟವರು. ಇವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ದರ್ಶನವನ್ನು ಮಾಡಿಸುವುದು,
ಸ್ಥಳ ಪುರಾಣವನ್ನು ವಿವರಿಸುವುದು, ಮುಖಸ್ತುತಿ ಇತ್ಯಾದಿ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದು ಈ
ಬರಹದ ಉದ್ದೇಶವಲ್ಲ. ಮುಂದುವರೆಯೋಣ.

ಒಂದು ಸುಂದರ ಸಂಜೆಯಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಹೊರಟವರು, ಮಧ್ಯ-ರಾತ್ರಿ ಎರಡರ
ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮೈಸೂರು ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಕುಶಾಲನಗರ ತಲುಪಿದೆವು. ಉಳಿದಿದ್ದ ಅಲ್ಪ ರಾತ್ರಿಯನ್ನು
ಜಾಬಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದು, ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಚಾರಣಕ್ಕೆಂದು ಸಿದ್ಧರಾಗಿ ನಿಂತೆವು. ನಮ್ಮಂತಹ
ಅತಿಥಿಗಳ ಸೇವೆ ಮಾಡುವ ಪುಣ್ಯ ಜಾಬಿಗೆ ಲಭಿಸಿತ್ತು. ಆ ಪುಣ್ಯಕಾರ್ಯದಿಂದ ಜಾಬಿಯನ್ನು
ವಂಚಿತನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಬಾರದೆಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ, ಅವನ ಅತಿಥಿ ಸತ್ಕಾರ್ಯವನ್ನೂ
ಸ್ವೀಕರಿಸಿದೆವು. ನಂತರ ಒಂದು ಕಾರು ಮತ್ತು ಒಂದು ಬೈಕಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಪ್ರಯಾಣ
ಮಡಿಕೇರಿಯತ್ತ ಸಾಗಿತು. ಪರ್ವತ ನಗರ ಮಡಿಕೇರಿಯನ್ನು ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ನಾಪೋಕ್ಲು ಎಂಬ ಊರಿನ
ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಕಕ್ಕಬ್ಬೆಯನ್ನು ತಲುಪಿದಾಗ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ 12.

ಕರ್ನಾಟಕದೊಳಗೆಯೇ ಈ ರೀತಿ ಹ…

ದೇವರಿಗೆ ಪೂಜೆ ಮಾಡಲೆಂದು ಪೂಜಾಗೃಹದ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದೆ. ಆಹಾ ಆ ರಣಾಂಗಣವನ್ನು ಏನೆಂದು ಬಣ್ಣಿಸಲಿ. ? ಗಣೇಶನ ಮೂರ್ತಿ ಮಕಾಡೆ ಮಲಗಿತ್ತು. ಮನೆ ಬೆಳಗಬೇಕಾದ ಜೋಡಿ ದೀಪಗಳು ನೆಲ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಕಾದಾಟಕ್ಕೆ ನಿಂತಂತೆ ಎದಿರು ಬದಿರಾಗಿರುವ ದೇವರ ಫೋಟೋಗಳು. ನೈವೇದ್ಯಕ್ಕೆಂದು ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಹಣ್ಣು-ಕಾಯಿಗಾಗಿ, ದೇವರ ಮನೆಗೇ ಅತಿಕ್ರಮಣ ನಡೆಸಿದ್ದ ಮೂಷಕ ಸೈನ್ಯದ ಸರ್ವನಾಶದ ಗುರುತುಗಳಿವು. ಇವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅಸಾಹಯಕತೆಯಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಎಂಟು ಪ್ಲಸ್ ಒಂದು ಒಂಭತ್ತು ದೇವರುಗಳು. 

ಶಿವಮೊಗ್ಗ ನಗರದಿಂದ ಕೂಗಳತೆಯ ದೂರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿ. ಹೆಸರು ಹೂನವಿಲೆ. ಈ ಹೆಸರಿಗೆ
ಒಂದು ಪೌರಾಣಿಕ ಹಿನ್ನಲೆ ಇದೆ. ದೇವಾನು ದೇವತೆಗಳ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಒಂದು ದಿನ ಹೀಗಾಯ್ತು.
ಶ್ರೀಲಕ್ಷ್ಮಿಯವರು(ಗಾಡೆಸ್) ತಮ್ಮ ಸೀರೆ ನೆರಿಗೆಯನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗ,
ಕೈಲಿದ್ದ ಕಮಲದ ಹೂವಿನಿಂದ ದಳವೊಂದು ಜಾರಿ ಬಿದ್ದಿತು. ಲೋಕ ಲೋಕ ಗಳನ್ನು ದಾಟಿ
ಬರುತ್ತಿರುವಾಗ, ಕಮಲದ ದಳವು, ಜೀವ ಪಡೆದು ನವಿಲಿನ ರೂಪ ತಾಳಿ ಭೂಸ್ಪರ್ಷ ಮಾಡಿತು. ಹೀಗೆ
ಕಮಲದ ದಳದಿಂದ ನವಿಲು ಸೄಷ್ಟಿಗೊಂಡ ಈ ಪವಿತ್ರ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಹೂನವಿಲೆ ಎಂದು ಕರೆಯಲು
ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಈಗಲು ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಕೈಲಿರುವ ಕಮಲದ ಹೂವಿನಲ್ಲಿ ದಳಗಳನ್ನು ಎಣಿಸಿ ನೋಡಿ.
ಒಂದು ಕಮ್ಮಿ ಇರುತ್ತದೆ.

ಐತಿಹಾಸಿಕ ಮನ್ನಣೆ ಇರುವ ಈ ಪುಣ್ಯಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಕ ಮಠ ವಿದೆ. ಮಠದ
ಹೆಸರು ಗೋಸುಂಬೆ ಮಠ. ಗೋಸುಂಬೆ ಬಣ್ಣ ಬದಲಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಗೋಸುಂಬೆ ಮಠ ಕಾಲದ ಬೆನ್ನ
ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು, ಬದಲಾಗುವ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ, ತನ್ನ ಚಾರಿತ್ರ್ಯದ ಬಣ್ಣವನ್ನೂ,
ಕಾರ್ಯಸೂಚಿ ಗಳನ್ನೂ ಬದಲಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಮುನ್ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಸರಳ ಸಜ್ಜನಿಕೆಯ
ಕ್ರಾಂತಿ ಮಠ. ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ಥ ಮೂಲಭೂತವಾದಿಗಳ ಭಾರೀ ವಿರೋಧದ ನಡುವೆಯು ಅಸ್ತಿತ್ವ
ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದು ಮಠದ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆ.

ಈ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದ ಗುರುಗಳು ಮದುವೆಯಾದ ನಂತರ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು
ನಿರ್ವಹಿಸಲಾರದೆ, ಸ್ವಯಂ ನಿವೄತ್ತಿ ಘೋಷಿಸಿದರು. ಟ್ಯಾಲೆಂಟ್ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ನಲವತ್…

ಮನೆಯ ಹಿಂದಿನ ಪಪ್ಪಾಯ ಗಿಡದ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಹುಲ್ಲಿನ ನಡುವೆ ಇಬ್ಬರು ಪುಂಡ ಹುಡುಗರು
ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಬ್ಬನ ಹೆಸರು ಅಭಿ ಒಂದನೆ ಕ್ಲಾಸು. ಮತ್ತೊಬ್ಬನ ಹೆಸರು ಆಕಾಶ್ ಎಲ್
ಕೆ ಜಿ. ಮರಿ ಬ್ರದರ್ಸ್. ನನ್ನ ಅಕ್ಕನ ಮಕ್ಕಳು. ಶನಿವಾರದ ಶ್ವೇತ ಸಮಾನ-ವಸ್ತ್ರವನ್ನೂ
ಬಿಚ್ಚದೆ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಪಾಪ ಸರ್ಫ್-ಎಕ್ಸೆಲ್-ನ 'ಕಳೆ ಕೂಡ ಒಳ್ಳೆಯದು'
ಜಾಹಿರಾತನ್ನು ಅತಿಯಾಗಿ ನೋಡಿದ್ದಿರಬೇಕು. ಭಲೇ ತರ್ಲೆಗಳು. ತೋಟದ ಮುಟ್ರು-ಮುನಿ
ಮುಳ್ಳುಗಳ ಮೆಲೆಯೇ ಬರಿಗಾಲಲ್ಲಿ ನಡೆದಾಡಬಲ್ಲರು. ಬೇಲಿ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಸರಿದಾಡುವ ಪಟ್ಟೆ
ಪಂಜ್ರ ಮರಿಹಾವುಗಳನ್ನು ಹೊಡೆದು, ಕಡ್ಡಿಯಲ್ಲಿ ಹಿಂಸಿಸುತ್ತಾ ಬೆರಗುಗಣ್ಣಿನಿಂದ
ನೋಡುವರು. ತಾತನ ಹೆಗಲೇರಿ ಕುಳಿತು, ನೆಲ ಉಳುವುದರಿಂದ ಹಿಡಿದು ಬಿಲ ತೋಡುವುದರ ವರೆಗೆ
ಪ್ರಾಕ್ಟಿಕಲ್ ಜ್ನಾನವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸುತ್ತಿರುವರು. ಆದರೆ ಈ ಪುಟಾಣಿಗಳು ಮೇಸ್ಟ್ರು
ಹೊಗಳುವ ರೇಂಜಿಗೆ, ಮಾರ್ಕ್ಸು ತೆಗೆಯುತ್ತಿಲ್ಲಾ ಎಂಬುದೇ ನವ ಜಾಗತಿಕ ಯುಗದ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನ
ಬಾಧೆ.

‘ಅಮೃತ’ ಎಂಬುದು ಹುಡುಗಿಯ ಹೆಸರೆಂದು ಓರಗೆಯ ಗೆಳೆಯರು ಪದೆಪದೆ ರೇಗಿಸುವರು. ಸ್ಕೂಲಿನ
ಶೀನಪ್ಪ ಮಾಸ್ತರಂತೂ ಹಾಜರಿ ಹಾಕುವಾಗ ‘ಅಮೃತಾ’ ಎಂದು ರಾಗವಾಗಿ ಕರೆಯುತ್ತಲಿ ಹುಡುಗಿಯರ
ಕಡೆಗೆ ನೋಡಿ, ‘ಹೋ!! ಅಮೃತಾ ಅಂದ್ರೆ ನೀನಲ್ಲವೆ ಹಹಹಾ’ ಅಣಕವಾಡುವರು. ಮುಂದಿನ
ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಕೂಲಿನ ಕಡತಗಳಿಂದ ಅಮೃತ ಎಂಬುದನ್ನು ತೆಗೆಸಿ ‘ಅಮೃತ್’ ಎಂದು ಬದಲಾಯಿಸಲು
ಹೋಗಿದ್ದಕ್ಕೆ ಜಿದ್ದು ಮಾಡಿ, ‘ಅಮೃತ’ ಎಂಬುದಾಗಿಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡ. ‘ಅಮೃತ್’ ಅಂತ
ಮಾಡಿದ್ರೆ ಇವನಪ್ಪನ ಗಂಟೇನು ಹೋದದ್ದು ಎಂದರು, ಎಲ್ಲರೂ. ಯಾವುದಕ್ಕೂ ತಲೆ
ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಆ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ಒಂದು ಆತ್ಮೀಯ ಭಾವ ಬೆಸೆದುಕೊಂಡಿತ್ತು.

ಕ್ರಿಸ್-ಮಸ್ ರಜೆಗೆ ಅಂತ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಒಟ್ಟು ನಾಲ್ಕು ರಜಾ ದಿನಗಳು ಒಟ್ಟಿಗೆ  ಸಿಕ್ಕಿದ್ದವು.  ಅಪ್ಪನ ಹಳೇ ಸುಜುಕಿ ಬೈಕು ಹತ್ತಿ ಸಿಟಿ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಬರೋಣ ಅಂತ  ಹೊರಟೆ.   ಮಂತ್ರಿಮಂಡಲದ ದೊಡ್ಡ-ದೊಡ್ಡ ತಿಮಿಂಗಿಲಗಳಿಗೆ ಶಿವಮೊಗ್ಗ ತವರೂರು ಆಗಿದ್ದರಿಂದಲೋ ಏನೋ,  ನಗರದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಜೀರ್ಣೋದ್ಧಾರ ಕೆಲಸ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು.   ಯಾವ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಬೈಕು ಓಡಿಸಿದರೂ,  ರಸ್ತೆ ದಿಢೀರನೆ ಅಂತ್ಯಗೊಂಡು " ಕಾಮಗಾರಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ " ಎಂಬ ನಾಮಫಲಕ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು.  


ಗಾಂಧಿ ಬಜಾರಿನ ಬಳಿ ಬೈಕು ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ,  ಸ್ಕೂಟಿಯೊಂದು ಸರ್ರನೆ ಹೋದಂತಾಯಿತು.  ಸ್ಕೂಟಿಯ  ಮೇಲಿದ್ದ ಪರಿಚಿತ ಮುಖ, ನನ್ನ ಶಾಲಾ ದಿನಗಳ ಗೆಳತಿ ಶ್ರೀವಿದ್ಯಾ  ಎಂದು ಗುರುತಿಸುವುದು  ಕಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ.  

ಬೈಕ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿದವನೇ ಅವಳು ಹೋದ ದಿಕ್ಕಿನ ಕಡೆಗೆ  ಹೊರಟೆ. ಬಹಳಷ್ಟು ದೂರ ಸಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು.  ತುಂಗಾ ನದಿ ಸೇತುವೆಯ ಮೇಲೆ ಸ್ಕೂಟಿಯನ್ನು  ಸಮೀಪಿಸಿದಾಗ ಅದರ ಮಿರರ್ ನಲ್ಲಿ ಅವಳ ಮುಖ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು.   ಡೌಟೇ ಇಲ್ಲ!! ಅವಳೇ ಶ್ರೀವಿದ್ಯಾ!! ಕೊನೆಯ ಬಾರಿ! ಅಂದರೆ ಐದು ವರುಷಗಳ ಹಿಂದೆ  ಗುಡ್ಡೆಕಲ್ಲು ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ್ದಲ್ಲವೇ. 

ರಾತ್ರಿ ಒಂಭತ್ತೋ,  ಹತ್ತೋ ಆಗಿತ್ತು.  ಸಿ-ಇ-ಟಿ ಕೋಚಿಂಗ್ ಕ್ಲಾಸು ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು,  ಜಾತ್ರೆ ನೋಡಲು ಗುಡ್ಡೇ  ಕಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ.  ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ, ಹಳೆ ಶಿಲಾಯುಗದ ಪಳಯುಳಿಕೆಗಳಂತಿದ್ದ  …