ಕನಸೂರು Blog

ಅಭಿರುಚಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಇರುವ ಗೆಳೆಯರ ಮಧ್ಯೆ ಕುಳಿತು; ಬರೆದು; ಅವರನ್ನು ಓದುವಂತೆ
ಗೋಗರಿಯುವುದಿದೆಯಲ್ಲ, ಅದೊಂತರ ವಿಚಿತ್ರ ಅನುಭವ.

ಫ್ರೆಂಡು ರವಿ ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳ ಹುಟ್ಟು ದ್ವೇಷಿ 'ಮಳೆಯು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳು ಬಂದಳು.
ದಾವಣಿ ಕೈಲಿ ಹಿಡಿದಳು, ಗೆಜ್ಜೆ ಕಟ್ಟಿದಳು' ಈ ರೀತಿ ಹೇಳುತ್ತಲಿ, ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳ
ತೇಜೋವಧೆ ನಡೆಸುವನು.
' ನೀನು ಒಂದಲ್ಲಾ ಒಂದಿನ ನನ್ನ ಕವಿತೆ appreciate ಮಾಡ್ತಿಯ ' ಅಂದ್ರೆ ' ಓದುದ್ರೆ
ಆಲ್ವಾ ಅದನ್ನ ಹೊಗಳೋದು. ನೀನು ಸಾವಿರ ಪೇಜ್ ಗದ್ಯ ಬರಿ. ಓದ್ತೀನಿ. ಆದರೆ ಪದ್ಯ ಬರೆದು
ಮಾತ್ರ ತೋರಿಸಬೇಡ. ಈ ಕವಿಗಳಿಗೂ ಮಾಡಕ್ಕೆ ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲ. ` ಪ್ರೀತಿ ಇಲ್ಲದ ಮೇಲೆ. ಹೂವು
ಅರಳಿತು ಹೇಗೆ. ? ಮೋಡ ಕಟ್ಟಿ ಮಳೆ ಬಂತು ಹೇಗೆ. ? ` ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಬರೀತಾರೆ. ಹೂವು
ಅರಳಕ್ಕೂ, ಮಳೆ ಬರಕ್ಕೂ. ಈ ಪ್ರೀತಿಗೂ ಏನಪ್ಪಾ ಸಂಬಂಧ. ಬರುದ್ರೆ ನಮ್ಮ ದುಂಡಿರಾಜ್
ಬರೀತಾರಲ್ಲ ಹಂಗ್ ಬರೀಬೇಕು. 'ನಾವಿಬ್ಬರು ನಮಗಿಬ್ಬರು ಸಾಕಂತ ಮಧ್ಯ ರಬ್ಬರು. ` ಅಬ್ಬಾ
, ಅದ್ಭುತ ಹಿಂಗ್ ಇರ್ಬೇಕು ಕವಿತೆ ಅಂದ್ರೆ. ಅದನ್ನ ಬಿಟ್ಟು 'ಅವಳು ಬಂದಳು ಗೆಜ್ಜೆ
ಕಟ್ಟಿ ಕುಣಿದಳು ನಾನೊಬ್ಬ ನಾಲಾಯಕ್ ನಿಂತಿದ್ದೆ' ಅದು ಕವಿತೆ, ಅದು ಅರ್ಥ ಆಗ್ಲಿ, ಆಗದೆ
ಇರ್ಲಿ, ಅದನ್ನ ಹೊಗಳೋದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೊಂದಿಬ್ರು ಜೊತೆನಲ್ಲಿ.'

' ಲೋ ಅದು ಕವಿಸಮಯ. ನಿನ್ನಂತ ರುಚಿ ಹೀನನ ಜೊತೆ ಇದ್ದುಕೊಂಡು, ನನ್ನ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೃಷಿಗೆ
ಹಿನ್ನಡೆ ಆಗ್ತಾ ಇದೆ. ಅ…

ತನ್ನ ಮೇಲೆ ಸಾಮೂಹಿಕ ಅತ್ಯಾಚಾರ ನಡೆದ ಬಹಳ ದಿನಗಳ ನಂತರವೂ, ಸೊಹೈಲಾ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ನೆನೆಯುತ್ತಾ ಈ ರೀತಿ ಬರೆಯುತ್ತಾಳೆ. (ಸೊಹೈಲ ಮತ್ತು ಅವಳ ಗೆಳತಿಯನ್ನು ಬೆಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು ಹೋಗಿ ಅತ್ಯಾಚಾರ ನಡೆಸಿರಲಾಗುತ್ತದೆ.) 


' ಅಭದ್ರತೆ; ಅಸಹಾಯಕತೆ; ದೌರ್ಬಲ್ಯ; ಭಯ ಮತ್ತು ಕೋಪ, ಇವುಗಳ ಜೊತೆ ನಾನು ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಹೋರಾಡ್ತಾನೆ ಇರ್ತೇನೆ. ಕೆಲವು ಸಾರಿ ಒಬ್ಬಳೇ ನಡ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗುವಾಗ, ಹಿಂದೆ ಇಂದ ಬಂದ ಯಾವುದೋ ಹೆಜ್ಜೆ ಸಪ್ಪಳದ ಸದ್ದು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಭಯ ಮೂಡಿಸತ್ತೆ. ಅದೆಲ್ಲಿ, ಕಿರುಚಿ ಬಿಡುತ್ತೇನೊ ಅಂತ ಹೆದರಿ ನನ್ನ ತುಟಿಗಳನ್ನ ಬಿಗಿದು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ಕುತ್ತಿಗೆ ಸುತ್ತುವ ಸ್ಕಾರ್ವ್ಸ್ ಹಾಕೋದಕ್ಕೂ ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತೇನೆ. ಯಾಕಂದ್ರೆ ಅದ್ಯಾರೋ ನನ್ನ ಕುತ್ತಿಗೆ ಹಿಸುಕುತ್ತಿರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಗತ್ತೆ. ಸೌಹಾರ್ದ ಸ್ಪರ್ಷಗಳಲ್ಲೂ ಕಾಮದ ವಾಸನೆ ಬರತ್ತೆ. '

ಎರಡು ಕ್ಷಣದ ಕಾಮ ತೃಷೆ, ಒಬ್ಬರ ಜೀವನವನ್ನೇ ಹೇಗೆ ಪ್ರಭಾವಿಸಬಲ್ಲದು. ಅದರಲ್ಲೂ ಆಗತಾನೆ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಪರಿಚಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಯುವ ಮನಸ್ಸು, ಮತ್ತೆಂದೂ ಚೇತರಿಸಿಕ್ಕೊಳ್ಳಲಾಗದಂತೆ ವಿಕಾರಗೊಂಡುಬಿಡುತ್ತದೆ. ರೇಪ್ ಅಂದ್ರೆ ಕೇವಲ ಒಬ್ಬಳ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಇಲ್ಲದೆ, ಆ ದೇಹದ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುವ ಸೆಕ್ಸು ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲ. ಸಿಕ್ಕ ಅವಕಾಶದಲ್ಲಿ ಶೋಷಿಸಿಬಿಡಬೇಕು, ಅನ್ನುವ ವಿಕೃತ ಮನಸ್ಥಿತಿ. ಅದು ನಮ್ಮಂತುಹುದೇ ಒಂದು ಮನುಷ್ಯ ಜೀವಿಯನ್ನ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಹೊಸಕಿ ಹಾಕುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ. 

ಬಹುಷಃ ಹಳೇ ಸಿನಿಮಾಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಿ…

ಅವಳು ಇದ್ದದ್ದು ಹಾಗೆ, ಸೊಕ್ಕಿನ ಕೋಗಿಲೆಯ ಹಾಗೆ. ಆ ಕೋಗಿಲೆಯ ಕಂಠಕ್ಕೆ ತೂಗದ
ತಲೆಗಳಿಲ್ಲ, ಮಣಿಯದ ಮನಗಳಿಲ್ಲ.

ಹೆಸರು ಪೂರ್ವಿ, ಮನೆಯವರು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಇಟ್ಟ ಹೆಸರು. ಹಾಡೋದಕ್ಕೆ ಅಂತಲೇ ಹುಟ್ಟಿದವಳು.
ಹಾಡಲು ನಿಂತರೆ ಸಂಧಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು, ಕರ್ಣಗಳನ್ನಲ್ಲ ತೊಯ್ದ ಆತ್ಮಗಳನ್ನ ಆ
ತನ್ಮಯತೆಯನ್ನು, ಅವಳು ಅದನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವ ಸೊಬಗನ್ನು ನೋಡಲು, ಕಲಾರಸಿಕರು
ಹಾತೊರೆಯುವರು. ಸೊಕ್ಕಿನ ಕಂಠದಿಂದ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಧ್ವನಿ, ಹೃದಯ ಕಿತ್ತು ಬಂದಂತೆ. ಸಹಜ
ಮಾತಿನಲ್ಲೂ, ದೂರಬೆಟ್ಟದ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಗಂಟೆ ಹೊಡೆದಂತೆ. ಕೊರಳಿನ ಮಾಧುರ್ಯ ಹೆಣ್ಣಿನ
ಸೌಂಧರ್ಯದ ಜೊತೆ ಬೆರೆತು, ಅಮಲಿನ ಅಲೆಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

> ಹುಟ್ಟು ಒಮ್ಮೆಯಾದರೆ ಸಾವು ಸಾವಿರ ಬಾರಿ. ತನ್ನ ಹಾಡಿನ ಉಚ್ಛ ಸ್ಥಾಯಿಯಲ್ಲಿ
> ಹಾಡುವಾಗಲೆಲ್ಲಾ, ಸಾವಿನ ಮನೆಯ ಕಾಲಿಂಗ್ ಬೆಲ್ ಬಡಿದು ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅಂತಹಾ ಮೇರು
> ಪ್ರತಿಭೆ ಅವಳದು.

ಜನಪ್ರಿಯತೆಯ ಕೊಬ್ಬು ತಲೆಗೇರಿದೆ ಎಂದು ಮೂದಲಿಸಿದರು ಓರಗೆಯವರು. ಆರಾಧಿಸುವ
ಅಭಿಮಾನಿಗಳು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ‘ಸೊಕ್ಕಿನ ಕೋಗಿಲೆ’ ಅಂತಲೇ ಕರೆದರು.

> ‘ನಾನು ನಾನಾಗಿಯೇ ಇರಬೇಕೆಂದರೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ಅಹಮ್ಮು ಮೈಗೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ವಿಧೇಯತೆಯ
> ಕೂಸಾದರೆ, ಅಭಿಮಾನದ ಅಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೊಚ್ಚಿಹೋಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ’

ಇದು ಪೂರ್ವಿಯ ಅಂತಃಕರಣ. ಸಂಗೀತದ ಸಾಂಗತ್ಯದ ಜೊತೆಗೆ,ಅವಳದ್ದು, ಒಂಟಿ ಜೀವನ. ತನ್ನ
ಒಂಟಿತನವನ್ನೊಮ್ಮೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬರೆವಳು ‘ನಾಲ್ಕು ಗೋ…

ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸಾಗಿದೆ...
 ವಸುಂಧರೆಯ
 ಉರುಳುಸೇವೆ,
 ಇಷ್ಟದೈವ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ
 ಸ್ವಾಗತಿಸೋಣ ಅವಳ,
 ಮತ್ತೊಂದು ಸುತ್ತನು
 ನಾವಂದುಕೊಂಡ
 ಹೊಸ ವರ್ಷದ ಬಾಗಿಲಿಗೆ


 ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಗೋಡೆಯ ಆಣಿಗೆ ನೇಣು ಹಾಕಿದ್ದ, ಕ್ಯಾಲೆಂಡರಿಗಿಂದು ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರ.
 ಕೈ ತಪ್ಪಿ ಹಳೆಯ ಇಸವಿ ಬರೆದು, ಕಾಟು ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಬಯಲಾಗುವ ಹೊಸ ವರ್ಷದ
ಪಕ್ಕಾ-ಲೆಕ್ಕ.
 ಜನ್ಮದಿನ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಹುಟ್ಟಿದವರಿಗಿಂದು, ಬರ್ಥಡೇ ಕೇಕು ತಿನ್ನುವ ಬಂಪರ್ ಆಫರ್.
 ಯಾವ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಈ ಒಂದಿನ ವಿಶೇಷ ಅನ್ನೋದು, ನನಗೆ ಅರ್ಥ ಆಗದೆ ಇರೋ ಬಹಳಷ್ಟು
ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು.
 ಆದರೂ ಸಂಭ್ರಮದ ಸ್ಕೂಲಲ್ಲಿ ನನ್ನದೂ ಒಂದು ಪ್ರಾಕ್ಸಿ
 ವಾಡಿಕೆಯ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ವಿಶೇಷ ದಿನಗಳ ಅರಿವಿಲ್ಲ. ಅವನ ಬೆಳಕನ್ನು ಬಗ್ಗಿಸಿ ದಿನಕ್ಕೆ
ಬಣ್ಣ ತುಂಬಬೇಕಿರುವವರು ನಾವು
 ಮುಂದಿನ ಎಲ್ಲಾ ದಿನಗಳು ಅಷ್ಟೇ ಸೊಗಸಾಗಿ ಇರಲೆಂದು ಹಾರೈಸುವೆ.

 ಶುಭವಾಗಲಿ







- ಹೊಸವರ್ಷಕ್ಕೆ ಅಂತ ಬರೆದ ಶುಭಾಷಯ

ನಾನಾಗ ಎಂಟು ವರ್ಷದವನಿದ್ದೆ.
ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಚಿಕ್ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ಗಣಪತಿ ಮುಳುಗಿಸಲು ಹೋಗಿ, ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆದು ಶೀತ, ಜ್ವರ ಬಂದಿತ್ತು.
ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ, ನನ್ನನ್ನು ತುದಿಪೇಟೆ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಅಂತ ಕರೆದೊಯ್ದಳು.


ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಅಂದ್ರೆ ಭಯ!! ಅದರಲ್ಲೂ ಸೂಜಿ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲುವ ಡಾಕ್ಟರುಗಳು ಭಯಾನಕವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಡಾಕ್ಟರು ನನ್ನನ್ನು ನೋಡುವ ಮೊದಲೇ!! 'ನನಗೆ ಸೂಜಿ ಬೇಡ!! ಮಾತ್ರೆ ಸಾಕು' ಅಂತ ವಿನಯವಾಗಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿ ಅವರು ಸೂಜಿ ಹಾಕಲೇ.. ಬೇಕೆಂದರೆ, ಇಬ್ಬರು ನರ್ಸುಗಳು ಮತ್ತು ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ!! ನನ್ನ ಕೈಕಾಲುಗಳನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು ಮಲಗಿಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು.
'ಉಸಿರು ಬಿಗಿ ಹಿಡ್ಕೋಬೇಡ!! ಸೂಜಿ, ಒಳಗೆ ಮುರಿದು ಹೋಗಿಬಿಡತ್ತೆ.' ಅಂತ ಡಾಕ್ಟರು ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಕೊಡುವರು.
ಆದರೂ ಸೂಜಿಯ ಮೊನೆ ಚರ್ಮವನ್ನು ಸ್ಪರ್ಷಿಸುವುದರೊಳಗಾಗಿ ಉಸಿರು ತಂತಾನೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು.
ಒದ್ದಾಡುವ ಏಟಿಗೆ, ಏನಾದರೂ ಅನಾಹುತವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಬಹುಷಃ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನೋವು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಅನುಭವ ಪಡೆದದ್ದು,
ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡದೆ ಶಾಂತವಾಗಿ ಸೂಜಿ ಚುಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡ ದಿನವೇ ಇರಬೇಕು.

ನಾನು ಮತ್ತು ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ, ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ.. ನಿಂತಿದ್ದೆವು.
ನನ್ನ ಮುಂದೆ ನಿಂತ ಹೆಂಗಸೊಂದು, ತಲೆ ತುಂಬಾ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವು ಮುಡಿದು ಬಂದಿತ್ತು.
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ, ಕೆಲವು ಸುಗಂಧಗಳು ಎಷ್ಟು ಹಿಂಸೆ ಕೊಡುತ್…

ಇದು ನಾನು ಅಭಿ ಜಾನಪದ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ತೆಗೆದ ಫೋಟೊ.
ಜಾನಪದ ಲೋಕ!! ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಹೋಗುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ರಾಮನಗರದ ಹತ್ತಿರ ಇದೆ.
ಇವರು ಮಡಕೆ ಮಾಡೋದನ್ನೇ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯುತ್ತಾ ಇದ್ದೆ.
ಬಾಯಿ ಸುಮ್ಕೆ ಇರಬೇಕಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ತಾತನ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿದೆ.
ಇವರು ರಾಮನಗರದಿಂದ ಪ್ರತಿದಿನ ಮಡಕೆ ಮಾಡುವ ಸಲುವಾಗಿ ಜಾನಪದ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಬರುವುದಾಗಿಯೂ,
ಬೆಳಗ್ಗೆ ಯಿಂದ ಸಂಜೆ ವರೆಗೂ ಮಡಕೆ ಮಾಡೋದನ್ನ ಬರುವ ಪ್ರವಾಸಿಗರೂ ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಲ್ಲುವುದಾಗಿಯು,
ಮಾಡಿರುವ ಮಡಕೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಸುರಿ ಕೆತ್ತನೆ ಮಾಡಿ, ಇಲ್ಲೇ ಮಾರಾಟವನ್ನೂ ಮಾಡುವುದಾಗಿಯೂ ತಿಳಿಸಿದರು.
ಬಂಡವಾಳ ಹಾಕಿ, ಮಡಕೆ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಿ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಾಲೀಕರು, ತಾತನಿಗೆ ತಿಂಗಳ ಸಂಬಳ ಕೊಡುವುದಾಗಿಯೂ ತಿಳಿಸಿದರು.
ಇಷ್ಟೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಏನೂ ಆಗ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ.
ಆದರೆ ನನ್ನೊಳಗಿರುವ ತಥಾಕಥಿತ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿಯೊಬ್ಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದ.
" ತಾತ!! ಮಡಿಕೆ ಮಾಡುವ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ನಿಮ್ಮ ಜೊತೆಗೇನೆ ಮುಗಿದು ಹೋಗಿ ಬಿಡತ್ತೇನೊ.
ಯಾರಾದ್ರು ಆಸಕ್ತಿ ಇರುವವರು ನಿಮ್ಮ ಹತ್ರ ಕಲಿಯೋದಕ್ಕೆ ಅಂತ ಬಂದ್ರೆ ಹೇಳಿಕೊಡಬಹುದು ಆಲ್ವಾ ...? " ಅಂದೆ.
" ನಾವು ಹೇಳಿಕೊಡ್ತಾ ಕುಂತ್ರೆ ಜಾಸ್ತಿ ಮಡಕೆ ಮಾಡೋದಕ್ಕೆ ಆಗುತ್ತಾ..? ಮಾಲೀಕರು ಬಿಡಬೇಕಲ್ಲಾ...? " ಹಾಗೆ .. ಹೀಗೆ ಎನ್ನುತ್ತಾ ತಾತಪ್ಪ ... ಶ್ರಮಿಕ ವರ್ಗದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಂತೆ , ಮಾಲೀಕನ ಮೇಲೆ ಹರಿಹಾಯ್ದ.
ಇದನ್ನು ಕೇ…