ಕನಸೂರು Blog

ವಠಾರದ ಮನೆಯವರೊಬ್ಬರು ತಮ್ಮ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಅಸೆಂಬಲ್ ಮಾಡಿ, ಆನ್ ಮಾಡಿ ಕೊಡುವಂತೆ ಕೇಳಿದರು.
ಸಾಫ್ಟ್- ವೇರ್ ಟೆಕ್ಕಿ ಅಂದ ಮೇಲೆ ಮಿನಿಮಮ್ ಇಷ್ಟು  ತಲೆ ಇರಬೇಕು ಎಂದು ಪ್ರಪಂಚ ಬಯಸುವುದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ.
ಆದರೆ ನಾಲ್ಕು ಜನ ಆಸಕ್ತಿಯಿಂದ ಸುತ್ತುವರಿದು ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತಾಗ,
ಮಾಡಬಹುದಾದ ಕುಶಲ ಕೆಲಸ ಇದಲ್ಲ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ.

ಸರಿ!! ನಾನೂ ಆ ಕಂಪ್ಯೂಟರಿನ ಬಿಡಿಭಾಗಗಳನ್ನು ಸುರಿದುಕೊಂಡು,
ಪವರ್ ಕಾರ್ಡು!! ಡಾಟಾ ಕೇಬಲ್ ಗಳನ್ನು ವಿಂಗಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಪುಟ್ಟ ಮಗುವೊಂದು ತೆವಳುತ್ತಾ ಬಂದು ,
ನಾನು ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಸಿ-ಪಿ-ಯು ಬಾಕ್ಸಿನ ಸಪೋರ್ಟ್ ಪಡೆದು ನಿಂತು, ಗುರಾಯಿಸಿತು.
ಅರ್ಧ ಹೊರ ಬಂದಿದ್ದ  ಕಾಪರ್ ವಯರ್ ನಿಂದ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಚುಚ್ಚಿ ,
ಮಗುವನ್ನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಓಡಿಸಿದೆ.

' ಇದು ತಮ್ಮ ನಾದಿನಿ ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಆಗಿಯೂ,
ನಾಲ್ಕು ವರುಷಗಳಿಂದ ಬಳಸದೇ ಪಾಳು ಬಿದ್ದಿದ್ದಾಗಿಯೂ,
ಇದನ್ನು ತೆಗೆದು ಕೊಂಡು ಹೋಗಲೇಬೇಕು ಎಂದು ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿದ್ದಾಗಿಯೂ...
 ಇದನ್ನು ತಂದದ್ದು '
ಎಂದು ಮನೆಯ ಯಜಮಾನರು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಹೇಳಿಕೊಂಡರು.
ಪಾಳು ಬಿದ್ದದ್ದನ್ನು,  ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿ ಹೊರಿಸಿ ಕಳಿಸಿದ್ದನ್ನೇ ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಹೇಳಿದರು.

ನನ್ನ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ನಾನು ತಲ್ಲೀನನಾಗಿದ್ದೆ.
ಆ ಡಬ್ಬ ಕಂಪ್ಯೂಟರಿನ ಇತಿಹಾಸದಿಂದ ಮೊದಲುಗೊಂಡು,
ತಮ್ಮ ನಾದಿನಿ ಸಾಫ್ಟ್-ವೇರ್ ಟೆಕ್ಕಿ ಆದಾಗಿನ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಅವರು ಬಹಳ ಆಸಕ್ತಿಯಿಂದ ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
 ಒಂದು ಸಾಫ್ಟ್…

ಈ ಇಪ್ಪತ್ತೈದರ ಆಜುಬಾಜಿನ ವಯಸ್ಸೇ ಹಾಗೆ.., ಓರಗೆಯವರ, ಗೆಳೆಯರ ಮದುವೆಗಳ ಸುಗ್ಗಿ.
ಗೆಳೆತನದ ಮರ್ಜಿಗೆ ಸಿಕ್ಕು ಮದುವೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗಲೇಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳು ಇಲ್ಲದೇ
ಹೋದರು, ಮದುವೆ ಅನ್ನೋ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರುವ ವಿವಿಧ ಗೆಳೆಯರ ಸಲುವಾಗಿ(ಮತ್ತು
ಮತ್ತೊಂದು ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ) ಮದುವೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗಲೇಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು, ಮದುವೆ
ಸುತ್ತು,

**ಪೋಷಾಕು**
ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಗೆಳೆಯನ ಮದುವೆ. ರಾತ್ರಿಯಿಡಿ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿ, ಬೆಳಗಾಗೆ ಊರಿಗೆ ಬಂದರೆ,
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಅದಾಗಲೇ ಮದುವೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದರು. ನಾನೂ ಹೊರಟು ನಿಂತು,
ಬಟ್ಟೆ ಗೆ ಇಸ್ತ್ರೀ ಹಾಕಲು ಹೋದೆ. ಕಾದಿದ್ದ ಐರನ್ ಬಾಕ್ಸು, ಇಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಬಟ್ಟೆ
ಬುಸ್ಸೆಂದು ಬಾಕ್ಸಿಗೆ ಮೆತ್ತಿಕೊಂತು.ಬಟ್ಟೆ ಮಟಾಷ್. ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಟಿ ಷರ್ಟು, ಪ್ಯಾಂಟು
ಹಾಕಿ ಕನ್ನಡಿ ಮುಂದೆ ನಿಂತೆ. ಸೂಪರ್, ಬೊಂಬಾಟ್ ಅಂತೇನೂ ಅನ್ನಿಸದಿದ್ದರೂ...,ಬೇಜಾನ್
ಆಗೋಯ್ತು ಇವು ಅಂತಲಾದರೂ ಅನ್ನಿಸುವಂತಿತ್ತು.

ಮದುವೆ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಸಂಬಂಧಿಗಳು, ಗೆಳೆಯರು ಹೀನಾಮಾನವಾಗಿ ರೇಗಿಸಿದರು. " ನಿನ್ನ
ಯಾರಾದ್ರು ಇಂಜಿನಿಯರ್ ಅಂತಾರ...? ಮದುವೆಗೆ ಹಿಂಗಾ ಬರೋದು" .. ಇತ್ಯಾದಿ .. ಇನ್ನು
ಮುಂತಾದವುಗಳು. ಅಯ್ಯೋ, ಕನ್ನಡಿ ಮುಂದೆ ನಿಂತಾಗ ಇವರಿಗೆ ಅನ್ನಿಸುವಂತೆ ನನಗೇಕೆ ಇವು
'ಸರಿ ಇಲ್ಲ', ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅರ್ಥ ಆಗಲಿಲ್ಲ.

ನನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅಮ್ಮ ಕರುಣಾಜನಕವಾಗಿ ಕೇಳಿದ…

ಹೊತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಹತ್ತು.
ಮೆಜೆಸ್ಟಿಕ್ ರೈಲು ನಿಲ್-ದಾಣದ ಮುಖ್ಯದ್ವಾರದ ಕಡೆಗೆ, ಅತ್ತಿತ್ತ ನೋಡುತ್ತಾ
ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ .
ದೊಡ್ಡ ಫುಟ್-ಪಾತ್ ಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡ ಸಣ್ಣ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ, ಮಧ್ಯವಯಸ್ಕ ಗಂಡಸೊಬ್ಬ
ಒಬ್ಬರಿಂದೊಬ್ಬರಿಗೆ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾ..
‘ಸಾರ್ ಆಪ್-ಕೋ ಹಿಂದಿ ಆತಾ ಹೈ’
‘ ಸಾರ್ ಆಪ್-ಕೊ ಹಿಂದಿ ಆತಾ’ ಅಂದುಕೊಂಡು ತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದ.
ಯಾರೂ ಸ್ಪಂಧಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಜನಗಳು ರೈಲು ತಪ್ಪಿ  ಬಿಡುತ್ತದೆ ಅನ್ನೋ ಧಾವಂತದಲ್ಲಿದ್ದರು. ಆದರೆ ನನ್ನ ರೈಲಿಗೆ
ಇನ್ನೂ ೧ ಘಂಟೆಗಳ ಕಾಲಾವಕಾಶವಿದೆ.

ಭಾಷೆ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ಮು ಪಾಪ ಏನ್ information ಬೇಕಿತ್ತೋ ಏನೋ ಎಂದು, ಅವನ ಬಳಿ ಹೋಗಿ
ನಿಂತು -
‘ ಬೋಲಿಯೆ ಮುಜೆ ತೋಡ ತೋಡ ಹಿಂದಿ ಆತಾ ಹೈ ಕ್ಯಾ  information ಚಾಹಿಯೇ ..? ‘
ಕೇಳಿದೆ.

‘ ಸರ್ ವೋ ಕ್ಯಾ ಹೈನಾ ….’ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಶುರುಮಾಡಿದ.
ತಾನು ಕೂಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ನಾಂಡೆದ್ ನಿಂದ
ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾಗಿಯೂ,
ಇಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಸಾಮಾನು ಸರಂಜಾಮುಗಳು ಕಳ್ಳತನವಾಗಿ…,
ದುಡ್ಡೂ ಇಲ್ಲವಾಗಿ..,
ವಾಪಾಸ್ ಮನೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಆಗದೆ ಎರಡು ದಿನಗಳಿಂದ ಪರದಾಡುತ್ತಿರುವುದಾಗಿಯೂ ಹೇಳಿದ.
ಇರಲಾರದವನು ಹುಡುಕ್ಕೊಂಡ್ ಬಂದು ಇರುವೆ ಬಿಟ್ಟುಕಂಡ್ ಹಂಗಾಯ್ತು ನನ್ನ ಕಥೆ.
ಆದರೆ ಇವನ ಬಳಿಯೂ ಕಳ್ಳತನ ಮಾಡಬೇಕಾದಲ್ಲಿ , ಆ ಕಳ್ಳ ಇನ್ನೆಷ್ಟು  ಬರಗೆಟ್ಟವನಿರಬೇಕು
ಅನ್ನಿಸಿತು.

‘ಹೇ  ಮೈ ಕೈಸೆ ಟ್ರಸ್ಟ್ ಕರೂ… ತುಮ್ ಝೂಟ್ ಬೋಲ್ ರಹೆ ಹೂ … ‘ ಅಂತಂದ…