ಕನಸೂರು Blog

ನಾವು ಇದ್ದವರು ಒಟ್ಟು ಐದು ಜನ(ಅಭಿ, ರವಿ, ರೂಪಿ, ಶೈಲು ಮತ್ತು ನಾನು). ಮಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಪ್ರವಾಸಕ್ಕೆಂದು ಹೊರಟವರು,    ಗೂಗಲ್ ನಲ್ಲಿ ಪತ್ತೆ ಮಾಡಿದ ಒಂದು ದ್ವೀಪವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಕರಾವಳಿ ತೀರದಲ್ಲಿ ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಸಮಾನಾಂತರವಾಗಿ ಅಲೆಯುತ್ತಿದ್ದೆವು. GPS, ನೀರಿನ ಮೇಲೆಲ್ಲಾ ದಾರಿ ತೋರಿಸಿದ್ದರಿಂದ, ಕಾರು ದಾರಿ ತಪ್ಪಿತ್ತು. ಅಂತೂ ದಾರಿಹೋಕರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದಂತೆ 'ಕುದ್ರು’ ಅನ್ನೋ ದ್ವೀಪಕ್ಕೆ ಬಂದ್ವು. ಎಲ್ಲಿಗೋ ಹೋಗಬೇಕಾದವರು, ಮತ್ತೆಲ್ಲಿಗೋ ಬಂದು ಸೇರಿದೆವಾದರೂ, ಡೆಸ್ಟಿನಿ ಅನ್ನೋದು ನಮ್ಮನ್ನ ತುಂಬಾ ಒಳ್ಳೆಯ ಜಾಗಕ್ಕೆ ತಂದು ಹಾಕಿತ್ತು. ನಾವುಗಳು ಸ್ಕೂಲಲ್ಲಿ ಓದಿರುವ ಪ್ರಕಾರ, ಸುತ್ತಲೂ ನೀರಿನಿಂದ ಆವರಿಸಿರುವ ಮಧ್ಯದ ಯಾವುದೇ ನೆಲಭಾಗವನ್ನು ದ್ವೀಪ ಅಂತ ಕರೀತಾರೆ. ಕುದ್ರು ಅನ್ನೋದು ಹದಿನೆಂಟು ಎಕರೆಯಷ್ಟು ವಿಶಾಲವಾಗಿರುವ ಭೂ ಭಾಗ. ಸುತ್ತಲೂ ಹರಿಯುವುದು ಸೌಪರ್ಣಿಕ ನದಿ. ಕಲ್ಲೂರಿನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುವ ಸೌಪರ್ಣಿಕ ನದಿ, ಮರವಂತೆ ಬೀಚ್ ಹತ್ತಿರ ಮುಂದೆಲ್ಲೋ ಅರಬ್ಬೀ ಸಮುದ್ರವನ್ನು ಸೇರುತ್ತದೆ. ತಾನು ಹರಿಯುವಾಗ ಈ ಪುಟ್ಟ ದ್ವೀಪವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದೆ. ನೀರು ದಾಟಿ ದ್ವೀಪಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂದು ಕಾಯುತ್ತಾ ನಿಂತವರಿಗೆ, ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಒಬ್ಬರು ಮಹಿಳೆಯಿಂದ ಇವಿಷ್ಟು ಇನ್ಫಾರ್ಮೇಷನ್ ಸಿಕ್ತು. ಅಂದರೆ ಇದೊಂದು ಪ್ರವಾಸೀ ತಾಣ ಅಲ್ಲ. ಒಂದು ವಿಭಿನ್ನ ಅನುಭವಕ್ಕಾಗಿ ಬಂದು ನಿಂತವರಿಗೆ, ಅಲ್ಲಿ ಯಾವ

ಕೆಲಸದಿಂದ ಬಂದಾಗ ಆರು ವರೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ಈರುಳ್ಳಿ, ಟಮೋಟ, ಹಸಿ ಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ, ತೊಗರಿ ಬೇಳೆ; ಇಷ್ಟನ್ನ ಕುಕ್ಕರ್ ಒಳಗೆ ಹಾಕಿ; ಎರಡು ಲೋಟ ನೀರು ಸುರಿದು; ಸ್ಟೌವ್ ಮೇಲಿಟ್ಟೆ. ಕುಕ್ಕರಿನ ಮುಚ್ಚಳವನ್ನೂ, ವಿಷಲ್ ಹಾಕುವ ತೂತನ್ನೂ. ಒಮ್ಮೆ ಉಸಿರು ಕಟ್ಟಿ ಊದಿ, ಮುಚ್ಚಿದ್ದಾಯ್ತು. ಐದಾರು ವಿಷಲ್ ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಇಳಿಸಿ, ಎರಡು ಚಮಚೆಯಷ್ಟು ಅಮ್ಮ ಮಾಡಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಸಾಂಬಾರ್ ಪುಡಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಉಪ್ಪು ಹಾಕಿ; ಮಸೆದು, ಸಾಸಿವೆ ಸಿಡಿಸಿ ಒಗ್ಗರಣೆ ಹಾಕಿದ್ದಾಯ್ತು. ಚೆನೈ ಅಲ್ಲ, ಭೂಮಿ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಮನೆಯದ್ದೇ ರುಚಿಯ ಸಾಂಬಾರು ತಯಾರಾಗುತ್ತದೆ. ಮನೆಯಿಂದ ಎರಡು ಮಿಸ್ ಕಾಲುಗಳು ಬಂದಿದ್ದವು. ಆರನೇ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಅನ್ನೋದೊಂದು ಜಾಗೃತವಾಗಿತ್ತು. ‘ ಮನೆಯಿಂದ ಇಂತದೊಂದು ಫೋನ್ ಕಾಲು ಬರಬಹುದು ’ ಎಂಬ ವಿಚಿತ್ರ ಆಲೋಚನೆಗಳು ತಲೆಯನ್ನು ಬಳಸಿ, ಸುತ್ತಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವು. ತಿರುಗ ಮನೆಗೆ ಫೋನಾಯಿಸಿದೆ. ಬೆರಳುಗಳು ನಡುಗಿತ್ತಿದ್ದವು. ಅತ್ತ ಕಡೆ ಅಪ್ಪಾಜಿ ಫೋನ್ ರಿಸೀವ್ ಮಾಡಿದರು. ‘ ರಜೆ ಇದ್ದರೆ ಊರಿಗೆ ಬಾss ಪ್ಪ, ಪವನಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಬೇಕು ಅಂತಿದ್ದಾನೆ ’ ಅಂದರು. ಅಪ್ಪಾಜಿನೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ, ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಗಂಭೀರವಾಗಿರುವುದು ಗೊತ್ತಾಯ್ತು. ಯಾಕಂದ್ರೆ, ವಿಷಯ ಗಂಭೀರವಾಗದ ಹೊರತು ಅವರು ತಿಳಿಸುವುದು, ಕರೆಯುವುದು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅಜ್ಜಿ, ಅಪ್ಪನಿಂದ ಫೋನ್ ಪಡೆದು, ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರ ಬಂದು ಮಾತಾಡೋದಕ್ಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿ