ಕನಸೂರು Blog

'ಸ್ಕಂದಗಿರಿ' ಗೆ ಚಾರಣಕ್ಕೆಂದು ಹೊರಟಾಗ, ರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೊಂದು ದಾಟಿತ್ತು. ಹೋಗುವಾಗ ಇದ್ದದ್ದು ಒಟ್ಟು ಏಳು ಜನ ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕು ಬೈಕು. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಸುಳ್ಳುಗಾರನೆಂದು ಹೆಸರಾದವನು ಶ್ರೀ. ಎಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತು ಎಂದು ಎಲ್ಲರನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, ನಡುದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕೈ ಚೆಲ್ಲಿಬಿಡುವುದೇ ಹೆಚ್ಚು.  ಸ್ಕಂದಗಿರಿಯದ್ದೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿ ಅದೇ ಸ್ಥಿತಿ. ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ದೇವನಹಳ್ಳಿ-ಚಿಕ್ಕಬಳ್ಳಾಪುರ ಮಾರ್ಗದ ಬದಲಾಗಿ, ಯಲಹಂಕದೊಳಗಿಂದ ಹಳ್ಳಿ ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾ ಸಾಗಿದೆವು. ತಾನು ಈ ಹಿಂದೆ ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ಹೋಗಿರುವುದಾಗಿ ಶ್ರೀ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವನಾದರೂ, ಆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಿಕೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಕಪಟತೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೂ ಜಡ, ನಿರ್ವಿಕಾರ, ನಿರ್ಲಿಪ್ತ, ನಿರ್ವೀರ್ಯ ಟೆಕ್ಕಿ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಏನಾದರೊಂದು ಮಾಡಲು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಪುಶ್ ಬೇಕು. ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಹೊರಡೋದಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸು ಬರೋದಿಲ್ಲ. ಮೊದಲು ಹಳ್ಳಿಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಕಳೆದು ಹೋದೆವು. ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ, ಹಳ್ಳಿ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಲೆಫ್ಟು ರೈಟು ಗಳು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದುದೇ ಕಷ್ಟಸಾಧ್ಯ. ಅಂತಾದ್ರಲ್ಲಿ  ಮಾರ್ಗ ಸೂಚಿ ಸೈನ್ ಬೋರ್ಡುಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲಿಂದ ಹುಡುಕುವುದು. ತಡರಾತ್ರಿ ಆಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಸ್ಕಂದಗಿರಿ ಮಾರ್ಗ gps ನಲ್ಲಿ ಟ್ರೇಸ್ ಆಯ್ತು. ಅದರ ಬಾಲ ಹಿಡಿದು ಹೊರಟೆವು. ಆನಂತರ ತಗಲಾಕ್ಕೊಂಡಿದ್ದು ನಾಲ್ಕು ಬೀಟ್ ಪೋಲೀಸುಗಳ ಕೈಲಿ. ರಸ್ತೆಗೆ ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಬ್ಯಾರಿಕೇಡ್

ಏಳನೇ ಕ್ಲಾಸಿನ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ವರ್ಷವು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ ಸುಮಾರು, ಮೂರು ತಿಂಗಳು ಕಳೆಯುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಅಚಾತುರ್ಯವೊಂದು ನನ್ನಿಂದ ನಡೆದು ಹೋಯ್ತು. ನನ್ನ ಬಸ್ ಪಾಸನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟೆ. ಶಾಲಾ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಜೋಪಾನವಾಗಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಏಕೈಕ ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯವಾದ ವಸ್ತುವೆಂದರೆ, ಬಸ್ ಪಾಸು. ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ಪೇಟೆಯ ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಬರಲು, KSRTC ಯವರು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಉಚಿತ ಬಸ್ ಪಾಸು ಅದು. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಅಂತ ಹುಡುಕಿದರೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ.

ಗೋಪಿ ಸರ್ಕಲ್ ನಲ್ಲಿರೋ ಪಂಚತಾರ ಐಸ್ ಕ್ರೀಮ್ ಪಾರ್ಲರ್ ಮುಂದೆ ನಿಂತಾಗ, ಗಡ್ ಬಡ್ ತಿನ್ನುವಾಸೆಯಾಗಿ ಗೆಳೆಯ ಕಾರ್ತಿಕನಿಗೆ ಫೋನಾಯಿಸಿದೆ. ' ಯಾವಾಗ್ ಬಂದೆ. ? ಎಲ್ಲಿದಿಯಾ. ? ' ಮುಂತಾದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ನಂತರ, ಹತ್ತು ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ತಾನೂ ಕೂಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದ.  ಬೈಕಲ್ಲಿ ಬಂದವನು, ಹೆಲ್ಮೆಟ್ ತೆಗೆದು ಕೈಲಿ ಹಿಡಿದು ನಿಂತ. ' ಶಿವಮೊಗ್ಗ ದಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗ್ಲೋ. ಹೆಲ್ಮೆಟ್ ಕಡ್ಡಾಯ ಮಾಡಿದ್ದು. ' ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ' ಬೈಕ್ ನಿಂದ ಬಿದ್ದ ಮೇಲೆ. , ನಾನೇ ಕಡ್ಡಾಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ' ಅಂದ.  ಪಂಚತಾರದ ಒಳಗೆ ಹೋಗುವಾಗ, ಎದಿರು ಬಂದ ಸಾಕಷ್ಟು ಕಪಲ್ ಗಳನ್ನು ಕಂಡು, ' ಐಸ್ ಕ್ರೀಮ್ ತಿನ್ನೋದಕ್ಕೆ ಹುಡ್ಗೀರನ್ನ ಕರೀಬೇಕು ಕಣ್ಲಾ. ಹುಡ್ಗೂರನ್ನಲ್ಲ ' ಅಂದ.  ' ಅಂದರೆ ಐಸ್-ಕ್ರೀಮ್ ತಿನ್ನೋದನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು, ಅಂತ ಹೇಳ್ತಿದ್ದೀಯ. ' ಅಂದರೆ ಮೊದಲು ಕನ್-ಫ್ಯೂಸ್ ಆಗಿ ನಂತರ ಅರ್ಥವಾದವನಂತೆ ನಕ್ಕ.  ತಿನ್ನುವ ಪದಾರ್ಥದ ಬಗ್ಗೆ ಮೊದಲೇ ಕ್ಲಾರಿಟಿ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ, ಮೆನು ನೋಡಿ ಗೊಂದಲಗೊಳ್ಳುವ ಸಾಹಸ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಕಾರ್ತಿಕನೂ ಗಡ್-ಬಡ್ ಗೆ ಸೈ ಅಂದ. ವೆನಿಲಾ, ಸ್ಟ್ರಾಬೆರಿ ತಿಂದು ಮುಗಿಸಿ ಅಡಿಯಲ್ಲಿರುವ ಜೆಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಕೊಳೆತ ಅನಾನಸ್ ಹಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಚಮಚೆ ದೂಕುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ನಮ್ಮ ಮಾತುಕಥೆ ತೀವ್ರವಾದ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಪರಿಮಿತಿಯನ್ನು ದಾಟಿ, ಪ್ರೊಫೆಷನ್ ಮತ್ತು ದ

ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿ, ಯಾರಾದ್ರು ಬರೆದಾಗ ತುಂಬಾ ಖುಷಿ ಆಗತ್ತೆ. ಆ ರೀತಿ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಬರೆದವರನ್ನ, ಸರಿಯಾಗಿ aknowledge ಮಾಡಕ್ಕಾಗದೇ ಇದ್ರೂ ಕೂಡ, ಅವರುಗಳ ಸಾಲುಗಳು ಮಾತ್ರ, ನನ್ನ ಖುಷಿಯ ಬುತ್ತಿಯ ತುತ್ತುಗಳಂತಿವೆ. ಅರೆಘಳಿಗೆಯ ಮನೋಲ್ಲಾಸಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾದ ನನ್ನ ಪದ್ಯಗಳಿಗೂ ಮತ್ತು ಮೆಚ್ಚಿ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಸ್ಪಂದಿಸಿರುವ ಕಾಮೆಂಟ್ ಕವಿಗಳಿಗೂ ಇಬ್ರಿಗೂ ಥ್ಯಾಂಕ್ಯು. ಕೆಲವು ಕವಿತೆಗಳು ಮತ್ತು ಕವಿತೆಯ ಭಾವಕ್ಕೆ ಕಾಮೆಂಟ್ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದ ಗೆಳೆಯರ ಪ್ರತಿ ಭಾವಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಹಾಕುತ್ತಿರುವೆ. Enjoy :) 1. ಕನಸೂರ ದಾರಿಯಲಿ ರೆಪ್ಪೆ ಕೂಡಿದ ಮೇಲೆ,  ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಮಾಯಾನಗರಿ(ಕನಸು)  ಮೈ ಕೊಡವಿ ಏಳುವ ಪಾತ್ರಗಳು  ಸೂತ್ರ ಹರಿದು ಸಜ್ಜಾಗುವ  ಎಲ್ಲೋ. ನೋಡಿದ ಮುಖಗಳು. ಕನಸೂರ ದಾರಿಯಲಿ  ಅಂತ್ಯಗಾಣದ ದೃಶ್ಯಗಳು.  ಭ್ರಮೆಯ ಸೂರಿನಡಿಯಲ್ಲಿ  ನನ್ನ ಕೂಡುವ ಜೀವಗಳು. ಅಲ್ಲೊಂದು ಕಥೆ,  ಕಥೆಯೊಳಗೊಂದು ಉಪಕಥೆ  ಎಚ್ಚರವಾದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಅದಲು ಬದಲಾಗುವ ಪಾತ್ರಗಳು. ಕನಸುಗಳ ಮೌನ ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ  ಕಲ್ಪನೆಗಳದ್ದೆ ಕಾರು-ಬಾರು  ಅಲ್ಲಿ ನಾನೇ ರಾಜ, ಅವಳೇ ರಾಣಿ,  ನನ್ನ ಬಂಧು-ಮಿತ್ರರೆಲ್ಲಾ ಸೈನಿಕರು. ಮೊದಮೊದಲು ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಿದ್ದ, ಗೆಳೆಯ ನಿರಂಜನ ಈ ಕವಿತೆಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿದ್ದು ಹೀಗೆ. `ಕನಸುಗಳ ಮೌನ ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕಲ್ಪನೆಗಳ