ನಿದಿರೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಎಚ್ಚರವಾಯ್ತು. ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಜುಮ್ ಎನ್ನುವಂತ ಸದ್ದು. ಹೊಟ್ಟೆ ಮಳಸಿದಂತಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಮಲಗಿದ್ದಲ್ಲಿಂದಲೇ ಕೈ ಚಾಚಿ ಸ್ವಿಚ್ ಒತ್ತಿದೆ. ಬೆಳಕಲ್ಲಿ, ಗಡಿಯಾರ ಹನ್ನೆರಡು ದಾಟಿ ಹತ್ತು ನಿಮಿಷವಾಗಿರುವುದು ಕಾಣುತ್ತಿದೆ.
ಎದ್ದು ಕುಳಿತೆ. 'ಅಂಥಾ ಲೇಟ್ ನೈಟ್ ಏನಲ್ವಲ್ಲಾ.' ಓದು ಮುಗಿಸಿ, ಮಲಗಲು ಹೋಗುವುದೇ ಒಂದರ ಮೇಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇವತ್ತು ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಗನೇ ಮಲಗಿದ್ದೆ.
'ಹಸಿವು' ಅಂದ್ರೆ ಹಿಂಗೆಲ್ಲಾ ಇರತ್ತಾ..? ಸ್ವಲ್ಪ ನಿಶ್ಯಕ್ತಿಯಾದಂತೆ ಅನ್ನಿಸಬೇಕು, ಅಶ್ಟೇ. ಆದರೆ ಇಷ್ಟು ತೀವ್ರವಾಗಿ. ಊಟ ಮಾಡದೆಯೇ ಮಲಗಿದ್ದು ತಪ್ಪಾಯ್ತು.
ಸ್ಟೌವ್ ಬತ್ತಿ ಮೇಲೆತ್ತಿ, ಬೆಂಕಿಕಡ್ಡಿ ಗೀರಿ ಒಳಗೆ ಹಾಕಿದೆ. ಒಂದು ಕಡೆಯಿಂದ ಊದುತ್ತಾ; ಹಾ..!! ಬೆಂಕಿ ತಾಗಿದ ಮೇಲೆ ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಬಿಡಬೇಕು. ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಅನ್ನವು, ಸೀಮೆಣ್ಣೆ ವಾಸನೆ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತದೆ. ದಬಾಕಿದ್ದ ಕುಕ್ಕರ್ ಇಳಿಸಿಕೊಂಡು, ಅಕ್ಕಿಯ ಚೀಲಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿದೆ. ನನ್ನ ಅಚ್ಚರಿಗೆ, ಅಕ್ಕಿ ಮುಗಿದು ಹೋಗಿದ್ದು ಕಂಡಿತು. 'ಛೇ!! ಮುಗಿದು ಹೋದದ್ದು ನೆನಪಿದ್ದರೂ; ತರಲಾರದಷ್ಟು ಮೈಗಳ್ಳತನ.' ಇಂತ ಮೈಗಳ್ಳತನದಿಂದಾಗಿ ಕೆಲವು 'ರಾತ್ರಿ-ಊಟ' ಗಳು ಸ್ಕಿಪ್ ಆಗಿದ್ದಾಗಿಯೂ; ಇವತ್ತಿನ ಹಸಿವು; ಅಬ್ಬಾ!! ಯಾವತ್ತೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ಸ್ಟೌ ವ್ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹೊತ್ತಿಕೊಂಡು ಉರಿಯಲಾರಂಭಿಸಿತ್ತು. ಬತ್ತಿ ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ಒಂದೇ ಉಸಿರಿಗೆ 'ಉಫ್' ಅಂದೆನಾದರೂ ತತ್ತಕ್ಷಣ ಸ್ಟೌ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ರೋಮಿನಿಂದ ಹೊರಗೋಡಿದೆ. ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ರೂಮಿಡೀ ಸೀಮೆಣ್ಣೆ ಘಾಟು ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ಹೊರಗೆ ವಠಾರ ತಣ್ಣಗಿದೆ. ಮಲಗಿದ್ದರೂ; ಮಲಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಎಲ್ಲ ರೂಮುಗಳೂ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿವೆ. ವೆಂಕಟೇಶ್ವರ ನಿಲಯದ ಹದಿನೆಂಟು ಸಿಂಗಲ್ ಬ್ಯಾಚುಲರ್ ರೂಮುಗಳೂ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ; ಇಲ್ಲ ಕೆಳಗೆ, ಗ್ರೌಂಡ್ ಫ್ಲೋರಿನ ಮೂಲೆ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಟಿವಿಯ ಸದ್ದು ಬರುತ್ತಿದೆ. 'ಆಂಧ್ರದವನಂತೆ; ಇಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಂಕಲೋ ಪನವಂತೆ; ತಿಂಗಳಿಗೆ ಟ್ವೆಂಟಿ ಥೌಸಂಡ್ ಜೀತಮಂತೆ; ಅವನ ರೂಮಲ್ಲಿ ಟಿವಿಯಂತೆ; ಡಿಶ್ ಅಂತೆ; ' ಪಕ್ಕದ ರೂಮಿನ ಗೆಳೆಯ ಗೌಡರಮುನಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದುದು ನೆನಪಾಯ್ತು. ಅವನೂ ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದಿರಬೇಕು.
ಸ್ಟೌ ತಣ್ಣಗಾಗಿತ್ತು. ಸೀಮೆಣ್ಣೆಯ ಘಾಟು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಲೀನವಾಗಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು, ಒಳನಡೆದು ಕದವಿಕ್ಕಿದೆ. ನಿದ್ರೆ ಅಂತೂ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ. ವ್ಯಾಲೆಟ್ಟಿನಿಂದ ನೂರು ರೂಪಾಯಿ ನೋಟು ತೆಗೆದೆ. 'ಸೈಕಲ್ ಹತ್ತಿಕೊಂಡು; ಶಿವಮೊಗ್ಗ ನಗರದ ಮುಖ್ಯ ಬಸ್ ನಿಳಾಣಕ್ಕಾದರೂ ಹೋಗೋಣವೇ..? ಬೇಡ, ತಲೆ ಚಕ್ಕರ್ ಬಂದಂತಾಗುತ್ತಿದೆ.' ನೋಟು ತೆಗೆದು ಟೇಬಲ್ಲಿನ ಮೇಲಿಟ್ಟೆ.
ಅಬ್ರಕ ದಬ್ರ ಗಿಲಿಗಿಲಿಮಿಲಿ ಮ್ಯಾಜಿಕ್ ಎಂದು ಹೇಳಬೇಕಂತೆ; ನೋಟು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಮೃಷ್ಟಾನ್ನವಾಗಿ ಬದಲಾಗಬೇಕಂತೆ; ಅಯ್ಯೋ ಅಶ್ಟು ಬೇಡ ಚಿತ್ರಾನ್ನ ವಾಗಿಯಾದರೂ ಬದಲಾಗಬೇಕಂತೆ; ಹಹಹ; ಹಸಿವು ಜೀವಕ್ಕಿದೆ. ಕಲ್ಪನೆಗಳಿಗೆ ಹಸಿವಿಲ್ಲ. in fact ಅವು ಎಂದಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚೇ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲವಾಗಿವೆ. ' ದೇವರು ಅಂದ್ರೆ, ಏನು..? ಯಾವನಿಗ್ಗೊತ್ತು. ನಾನಂತು ಇದುವರೆಗೂ ನೋಡಿಲ್ಲ. ಕಥೆ ಹೇಳುವವರು; ಅಥವಾ ಕಥೆ ಕಟ್ಟುವವರು ಗುಟ್ಟಾಗಿ ನೋಡಿರುವವರೇ. ಸಾಕ್ಷಿ ಏನು..? ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ನಂಬಬೇಕಾ..?' ಏನೇನೋ ಕನವರಿಕೆಗಳು. ಈ ಆಲೋಚನೆಗಳು ವಿಷಯಾಂತರಗೊಳ್ಳುವುದೇ ಒಂದು ವಿಸ್ಮಯ.
ಲೈಟು ಕೆಡಿಸಿ, ಮತ್ತೆ ಮಲಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸೋಣವೆನಿಸಿತು. ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಾಗ, ಯಾರೋ ಕದ ಬಡಿಯುತ್ತಿರುವ ಸದ್ದು. ರಾತ್ರಿ ಒಂದರ ಹತ್ತಿರ ಹತ್ತಿರ. ಮುನಿ ಇರಬೇಕು. ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದೆ. ಎದುರಿಗೆ 'ರಂಗಜ್ಜ' ನಿಂತಿದ್ದಾನೆ. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಟಿಫನ್ ಬಾಕ್ಸಿದೆ.
---
ರಂಗಜ್ಜ ನಮ್ಮ 'ವೆಂಕಟೇಶ್ವರ ನಿಲಯ' ಎಂಬ ಪುಟ್ಟ ವಠಾರವನ್ನು ಕಾಯುವ ವಾಚ್-ಮ್ಯಾನ್. ಎಂಭತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ವಯಸ್ಸಾಗಿರುವ ಹಣ್ಣಣ್ಣು ಮುದುಕನೊಬ್ಬ ವಾಚ್-ಮ್ಯಾನ್ ಅಂದರೆ ಅಚ್ಚರಿಯಾಗಬಹುದು. ಬಹುಷ: ಕಾವಲಿಗೆ, ಕಮ್ಮಿ ಬೆಲೆಗೆ ಒಂದು ಮನುಷ್ಯ ಜೀವಿಯಂತಿದ್ದರೆ ಸಾಕು ಎಂದಿರಬೇಕು. ಮೇಲಿನ ಫ್ಲೋರ್-ಗೆ ಹೋಗುವ ಮೆಟ್ಟಿಲಿನ ಅಡಿಯಲ್ಲಿರುವ ಪುಟ್ಟ ಜಾಗವೇ ರೂಮಿನಂತಾಗಿ; ರಂಗಜ್ಜನ permanent ನಿವಾಸ; ಒಂಥರ ಕರ್ಮಭೂಮಿ.
' ಏನ್ ರಂಗೂ ' ಅಂದೆ, ಎಂದಿನ ಸಲಿಗೆಯಲ್ಲಿ.
'ಇವತ್ತು, ನನ್ನ ಮೊಮ್ಮಗಳು ಬಂದಿದ್ದಳು. ನೋಡ್ಕೋಂಡ್ ಹೋಗೋದಕ್ಕೆ; ಊರಿಂದ ' ಒಂದೊಂದು ಉಚ್ಛಾರಕ್ಕೂ, ಬೊಚ್ಚು ಬಾಯಿಯ ಗಾಂಧಿತಾತನ ತಲೆಯು ಕುತ್ತಿಗೆಯ ಕನೆಕ್ಷನ್ನೇ ಇಲ್ಲದೆ ಮೇಲೆ ತೇಲುತ್ತಿತ್ತು.
' ಬರುವಾಗ; ಮನೆಯಿಂದ ಚಪಾತಿ-ಪಲ್ಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಂದಿದ್ದಳು. ತನ್ನ ಅಜ್ಜನಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಹಲ್ಲು ಅರೆಯುತ್ತವೆ ಅನ್ನೋ ಭ್ರಾಂತು ಅದಕ್ಕೆ. ವಾಪಾಸ್ ಹೆಂಗ್ ಕಳಿಸ್ಲಿ..? ಮತ್ತೆ ಇನ್ನೊಂದ್ ಸಾರಿ ಯಾವತ್ತಾದ್ರು ನೋಡಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿದರೆ; ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತರೋದಾದ್ರೆ, ದೋಸೆ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ತಾ ಅಂತ ಹೇಳಿದೆ. ' ರಂಗುವಿನ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಸತ್ಯವಿತ್ತು. ಮೆತ್ತಗೆ ಅನ್ನ ಬೇಯಿಸಿಕೊಂಡು, ಹೋಟೆಲಿಂದ ತಂದ ಸಾರಿನಲ್ಲಿ ಕಿವುಚಿಕೊಂಡು ಕುಡಿಯುತ್ತಿದುದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೆ.
' ನಿನಗೆ ಕೊಡೋಣ ಅಂತಿದ್ದವನು, ಮರೆತು ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟೆ. ಈಗ ವಂದ ಮಾಡಕ್ಕೆ ಅಂತ ಎಚ್ಚರ ಆಯ್ತು. ಮೇಲೆ ನೋಡ್ತ್ತೀನಿ; ನಿನ್ನ ರೂಮ್ ಲೈಟ್ ಇನ್ನ ಉರೀತಲೇ ಇದೆ. ಅಯ್ಯೋ ನನ್ನ ಬುದ್ದಿಗೆ; ನೆನಪು ಬಂದು ತಂದೆ. ಊಟ ಆಗಿದ್ರು, ತಿಂದು ಮಲಗು. ಏನಾಗಲ್ಲ..' ಬೇಡ-ಬೇಡ ಎನ್ನುವ ಸುಳ್ಳು ಸೌಜನ್ಯದಿಂದಲೇ ನಾನದನ್ನು ಪಡೆದೆ.
ಬಹಳಷ್ಟು ಕಾರಣಗಳಿಗೆ; ಆ ಚಪತಿ ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯ ಖಾದ್ಯವೆನಿಸಿತು. 'ನಿನಗೆ ಶರಣಾದರೆ, ನಿನ್ನನ್ನು ನಂಬಿದವರನ್ನು ನೀನು ಕೈಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ' ವಿವೇಕಾನಂದರು ದೇವರಿಗೆ ಹೇಳಿದ ಇಂಥದೇ ಸಂಧರ್ಭದ ಮಾತೊಂದು ನೆನಪಾಯ್ತು.
ದೇವರ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ನಂಬಿಕೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇನ್ನೂ ಡೈಲೆಮ್ಮ ಇದೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿನಗೆ ಶರಣಾಗುವ ಮಾತೆಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು. ಆದರೂ ಈ ಕ್ಷಣ ನನಗೆ ದೊರೆತ ಜೀವದ್ರವ್ಯದ ಮೂಲ ಯಾವುದು..? ದೇವರು ಗುಟ್ಟಾಗಿ ಬಂದು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗೇ ದರ್ಶನ ಕೊಡುವನಾ..? ಛೇ!! ಛೇ!! ಇದೆಲ್ಲಾ ಕಾಕತಾಳೀಯ ಅಷ್ಟೇ.
ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿದ್ದವನು, ಕೈ ಚಾಚಿ ಸ್ವಿಚ್ ಆಫ್ ಮಾಡಿದೆ. ತೇಗಿನ ಜೊತೆಗೆ ಬಂದ 'ಅನ್ನದಾತೋ ಸುಖೀಭವ' ಅನ್ನೋ ಉಕ್ತಿ ನನ್ನ ಕಿವಿಗೂ ಕೇಳಿಸಿತು. ಮಂತ್ರದಿಂದ ಮಾವಿನಕಾಯಿ ಉದ್ರಲ್ಲ. ಬೆಳಗ್ಗೆ ರಂಗುಗೆ ದೋಸೆ ಕೊಡಿಸಬೇಕು.
ಎದ್ದು ಕುಳಿತೆ. 'ಅಂಥಾ ಲೇಟ್ ನೈಟ್ ಏನಲ್ವಲ್ಲಾ.' ಓದು ಮುಗಿಸಿ, ಮಲಗಲು ಹೋಗುವುದೇ ಒಂದರ ಮೇಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇವತ್ತು ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಗನೇ ಮಲಗಿದ್ದೆ.
'ಹಸಿವು' ಅಂದ್ರೆ ಹಿಂಗೆಲ್ಲಾ ಇರತ್ತಾ..? ಸ್ವಲ್ಪ ನಿಶ್ಯಕ್ತಿಯಾದಂತೆ ಅನ್ನಿಸಬೇಕು, ಅಶ್ಟೇ. ಆದರೆ ಇಷ್ಟು ತೀವ್ರವಾಗಿ. ಊಟ ಮಾಡದೆಯೇ ಮಲಗಿದ್ದು ತಪ್ಪಾಯ್ತು.
ಸ್ಟೌವ್ ಬತ್ತಿ ಮೇಲೆತ್ತಿ, ಬೆಂಕಿಕಡ್ಡಿ ಗೀರಿ ಒಳಗೆ ಹಾಕಿದೆ. ಒಂದು ಕಡೆಯಿಂದ ಊದುತ್ತಾ; ಹಾ..!! ಬೆಂಕಿ ತಾಗಿದ ಮೇಲೆ ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಬಿಡಬೇಕು. ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಅನ್ನವು, ಸೀಮೆಣ್ಣೆ ವಾಸನೆ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತದೆ. ದಬಾಕಿದ್ದ ಕುಕ್ಕರ್ ಇಳಿಸಿಕೊಂಡು, ಅಕ್ಕಿಯ ಚೀಲಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿದೆ. ನನ್ನ ಅಚ್ಚರಿಗೆ, ಅಕ್ಕಿ ಮುಗಿದು ಹೋಗಿದ್ದು ಕಂಡಿತು. 'ಛೇ!! ಮುಗಿದು ಹೋದದ್ದು ನೆನಪಿದ್ದರೂ; ತರಲಾರದಷ್ಟು ಮೈಗಳ್ಳತನ.' ಇಂತ ಮೈಗಳ್ಳತನದಿಂದಾಗಿ ಕೆಲವು 'ರಾತ್ರಿ-ಊಟ' ಗಳು ಸ್ಕಿಪ್ ಆಗಿದ್ದಾಗಿಯೂ; ಇವತ್ತಿನ ಹಸಿವು; ಅಬ್ಬಾ!! ಯಾವತ್ತೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ಸ್ಟೌ ವ್ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹೊತ್ತಿಕೊಂಡು ಉರಿಯಲಾರಂಭಿಸಿತ್ತು. ಬತ್ತಿ ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ಒಂದೇ ಉಸಿರಿಗೆ 'ಉಫ್' ಅಂದೆನಾದರೂ ತತ್ತಕ್ಷಣ ಸ್ಟೌ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ರೋಮಿನಿಂದ ಹೊರಗೋಡಿದೆ. ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ರೂಮಿಡೀ ಸೀಮೆಣ್ಣೆ ಘಾಟು ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ಹೊರಗೆ ವಠಾರ ತಣ್ಣಗಿದೆ. ಮಲಗಿದ್ದರೂ; ಮಲಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಎಲ್ಲ ರೂಮುಗಳೂ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿವೆ. ವೆಂಕಟೇಶ್ವರ ನಿಲಯದ ಹದಿನೆಂಟು ಸಿಂಗಲ್ ಬ್ಯಾಚುಲರ್ ರೂಮುಗಳೂ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ; ಇಲ್ಲ ಕೆಳಗೆ, ಗ್ರೌಂಡ್ ಫ್ಲೋರಿನ ಮೂಲೆ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಟಿವಿಯ ಸದ್ದು ಬರುತ್ತಿದೆ. 'ಆಂಧ್ರದವನಂತೆ; ಇಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಂಕಲೋ ಪನವಂತೆ; ತಿಂಗಳಿಗೆ ಟ್ವೆಂಟಿ ಥೌಸಂಡ್ ಜೀತಮಂತೆ; ಅವನ ರೂಮಲ್ಲಿ ಟಿವಿಯಂತೆ; ಡಿಶ್ ಅಂತೆ; ' ಪಕ್ಕದ ರೂಮಿನ ಗೆಳೆಯ ಗೌಡರಮುನಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದುದು ನೆನಪಾಯ್ತು. ಅವನೂ ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದಿರಬೇಕು.
ಸ್ಟೌ ತಣ್ಣಗಾಗಿತ್ತು. ಸೀಮೆಣ್ಣೆಯ ಘಾಟು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಲೀನವಾಗಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು, ಒಳನಡೆದು ಕದವಿಕ್ಕಿದೆ. ನಿದ್ರೆ ಅಂತೂ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ. ವ್ಯಾಲೆಟ್ಟಿನಿಂದ ನೂರು ರೂಪಾಯಿ ನೋಟು ತೆಗೆದೆ. 'ಸೈಕಲ್ ಹತ್ತಿಕೊಂಡು; ಶಿವಮೊಗ್ಗ ನಗರದ ಮುಖ್ಯ ಬಸ್ ನಿಳಾಣಕ್ಕಾದರೂ ಹೋಗೋಣವೇ..? ಬೇಡ, ತಲೆ ಚಕ್ಕರ್ ಬಂದಂತಾಗುತ್ತಿದೆ.' ನೋಟು ತೆಗೆದು ಟೇಬಲ್ಲಿನ ಮೇಲಿಟ್ಟೆ.
ಅಬ್ರಕ ದಬ್ರ ಗಿಲಿಗಿಲಿಮಿಲಿ ಮ್ಯಾಜಿಕ್ ಎಂದು ಹೇಳಬೇಕಂತೆ; ನೋಟು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಮೃಷ್ಟಾನ್ನವಾಗಿ ಬದಲಾಗಬೇಕಂತೆ; ಅಯ್ಯೋ ಅಶ್ಟು ಬೇಡ ಚಿತ್ರಾನ್ನ ವಾಗಿಯಾದರೂ ಬದಲಾಗಬೇಕಂತೆ; ಹಹಹ; ಹಸಿವು ಜೀವಕ್ಕಿದೆ. ಕಲ್ಪನೆಗಳಿಗೆ ಹಸಿವಿಲ್ಲ. in fact ಅವು ಎಂದಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚೇ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲವಾಗಿವೆ. ' ದೇವರು ಅಂದ್ರೆ, ಏನು..? ಯಾವನಿಗ್ಗೊತ್ತು. ನಾನಂತು ಇದುವರೆಗೂ ನೋಡಿಲ್ಲ. ಕಥೆ ಹೇಳುವವರು; ಅಥವಾ ಕಥೆ ಕಟ್ಟುವವರು ಗುಟ್ಟಾಗಿ ನೋಡಿರುವವರೇ. ಸಾಕ್ಷಿ ಏನು..? ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ನಂಬಬೇಕಾ..?' ಏನೇನೋ ಕನವರಿಕೆಗಳು. ಈ ಆಲೋಚನೆಗಳು ವಿಷಯಾಂತರಗೊಳ್ಳುವುದೇ ಒಂದು ವಿಸ್ಮಯ.
ಲೈಟು ಕೆಡಿಸಿ, ಮತ್ತೆ ಮಲಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸೋಣವೆನಿಸಿತು. ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಾಗ, ಯಾರೋ ಕದ ಬಡಿಯುತ್ತಿರುವ ಸದ್ದು. ರಾತ್ರಿ ಒಂದರ ಹತ್ತಿರ ಹತ್ತಿರ. ಮುನಿ ಇರಬೇಕು. ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದೆ. ಎದುರಿಗೆ 'ರಂಗಜ್ಜ' ನಿಂತಿದ್ದಾನೆ. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಟಿಫನ್ ಬಾಕ್ಸಿದೆ.
---
ರಂಗಜ್ಜ ನಮ್ಮ 'ವೆಂಕಟೇಶ್ವರ ನಿಲಯ' ಎಂಬ ಪುಟ್ಟ ವಠಾರವನ್ನು ಕಾಯುವ ವಾಚ್-ಮ್ಯಾನ್. ಎಂಭತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ವಯಸ್ಸಾಗಿರುವ ಹಣ್ಣಣ್ಣು ಮುದುಕನೊಬ್ಬ ವಾಚ್-ಮ್ಯಾನ್ ಅಂದರೆ ಅಚ್ಚರಿಯಾಗಬಹುದು. ಬಹುಷ: ಕಾವಲಿಗೆ, ಕಮ್ಮಿ ಬೆಲೆಗೆ ಒಂದು ಮನುಷ್ಯ ಜೀವಿಯಂತಿದ್ದರೆ ಸಾಕು ಎಂದಿರಬೇಕು. ಮೇಲಿನ ಫ್ಲೋರ್-ಗೆ ಹೋಗುವ ಮೆಟ್ಟಿಲಿನ ಅಡಿಯಲ್ಲಿರುವ ಪುಟ್ಟ ಜಾಗವೇ ರೂಮಿನಂತಾಗಿ; ರಂಗಜ್ಜನ permanent ನಿವಾಸ; ಒಂಥರ ಕರ್ಮಭೂಮಿ.
' ಏನ್ ರಂಗೂ ' ಅಂದೆ, ಎಂದಿನ ಸಲಿಗೆಯಲ್ಲಿ.
'ಇವತ್ತು, ನನ್ನ ಮೊಮ್ಮಗಳು ಬಂದಿದ್ದಳು. ನೋಡ್ಕೋಂಡ್ ಹೋಗೋದಕ್ಕೆ; ಊರಿಂದ ' ಒಂದೊಂದು ಉಚ್ಛಾರಕ್ಕೂ, ಬೊಚ್ಚು ಬಾಯಿಯ ಗಾಂಧಿತಾತನ ತಲೆಯು ಕುತ್ತಿಗೆಯ ಕನೆಕ್ಷನ್ನೇ ಇಲ್ಲದೆ ಮೇಲೆ ತೇಲುತ್ತಿತ್ತು.
' ಬರುವಾಗ; ಮನೆಯಿಂದ ಚಪಾತಿ-ಪಲ್ಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಂದಿದ್ದಳು. ತನ್ನ ಅಜ್ಜನಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಹಲ್ಲು ಅರೆಯುತ್ತವೆ ಅನ್ನೋ ಭ್ರಾಂತು ಅದಕ್ಕೆ. ವಾಪಾಸ್ ಹೆಂಗ್ ಕಳಿಸ್ಲಿ..? ಮತ್ತೆ ಇನ್ನೊಂದ್ ಸಾರಿ ಯಾವತ್ತಾದ್ರು ನೋಡಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿದರೆ; ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತರೋದಾದ್ರೆ, ದೋಸೆ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ತಾ ಅಂತ ಹೇಳಿದೆ. ' ರಂಗುವಿನ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಸತ್ಯವಿತ್ತು. ಮೆತ್ತಗೆ ಅನ್ನ ಬೇಯಿಸಿಕೊಂಡು, ಹೋಟೆಲಿಂದ ತಂದ ಸಾರಿನಲ್ಲಿ ಕಿವುಚಿಕೊಂಡು ಕುಡಿಯುತ್ತಿದುದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೆ.
' ನಿನಗೆ ಕೊಡೋಣ ಅಂತಿದ್ದವನು, ಮರೆತು ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟೆ. ಈಗ ವಂದ ಮಾಡಕ್ಕೆ ಅಂತ ಎಚ್ಚರ ಆಯ್ತು. ಮೇಲೆ ನೋಡ್ತ್ತೀನಿ; ನಿನ್ನ ರೂಮ್ ಲೈಟ್ ಇನ್ನ ಉರೀತಲೇ ಇದೆ. ಅಯ್ಯೋ ನನ್ನ ಬುದ್ದಿಗೆ; ನೆನಪು ಬಂದು ತಂದೆ. ಊಟ ಆಗಿದ್ರು, ತಿಂದು ಮಲಗು. ಏನಾಗಲ್ಲ..' ಬೇಡ-ಬೇಡ ಎನ್ನುವ ಸುಳ್ಳು ಸೌಜನ್ಯದಿಂದಲೇ ನಾನದನ್ನು ಪಡೆದೆ.
ಬಹಳಷ್ಟು ಕಾರಣಗಳಿಗೆ; ಆ ಚಪತಿ ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯ ಖಾದ್ಯವೆನಿಸಿತು. 'ನಿನಗೆ ಶರಣಾದರೆ, ನಿನ್ನನ್ನು ನಂಬಿದವರನ್ನು ನೀನು ಕೈಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ' ವಿವೇಕಾನಂದರು ದೇವರಿಗೆ ಹೇಳಿದ ಇಂಥದೇ ಸಂಧರ್ಭದ ಮಾತೊಂದು ನೆನಪಾಯ್ತು.
ದೇವರ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ನಂಬಿಕೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇನ್ನೂ ಡೈಲೆಮ್ಮ ಇದೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿನಗೆ ಶರಣಾಗುವ ಮಾತೆಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು. ಆದರೂ ಈ ಕ್ಷಣ ನನಗೆ ದೊರೆತ ಜೀವದ್ರವ್ಯದ ಮೂಲ ಯಾವುದು..? ದೇವರು ಗುಟ್ಟಾಗಿ ಬಂದು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗೇ ದರ್ಶನ ಕೊಡುವನಾ..? ಛೇ!! ಛೇ!! ಇದೆಲ್ಲಾ ಕಾಕತಾಳೀಯ ಅಷ್ಟೇ.
ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿದ್ದವನು, ಕೈ ಚಾಚಿ ಸ್ವಿಚ್ ಆಫ್ ಮಾಡಿದೆ. ತೇಗಿನ ಜೊತೆಗೆ ಬಂದ 'ಅನ್ನದಾತೋ ಸುಖೀಭವ' ಅನ್ನೋ ಉಕ್ತಿ ನನ್ನ ಕಿವಿಗೂ ಕೇಳಿಸಿತು. ಮಂತ್ರದಿಂದ ಮಾವಿನಕಾಯಿ ಉದ್ರಲ್ಲ. ಬೆಳಗ್ಗೆ ರಂಗುಗೆ ದೋಸೆ ಕೊಡಿಸಬೇಕು.
