ಕನಸೂರು Blog

1. ಟಾಟಾ ವಿಕಾಸ್ ಎಜುಕೇಶನ್ ಕಂಪ್ಲೀಟ್ ಆದಮೇಲೆ, ನಾವುಗಳು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರುವ, ಮೊದಲ ಕಂಪನಿಯ, ಮೊದಲ ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಅವಿಸ್ಮರಣೀಯ ವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಯಾಕಂದ್ರೆ ಲಾರ್ವ ದಿಂದ ಕಪ್ಪೆ ಆಗಿ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಹೊಂದುವಂತೆ, ನಾವು ಪ್ರೊಡಕ್ಟಿವ್ ಆಗಿ ಬದಲಾಗುವ ಸುವರ್ಣ ತಿರುವು ಇದು. ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿಯ ಮೊದಲ ತರಬೇತಿಯ ದಿನಗಳು ಸೂಪರ್ ಆಗಿದ್ದವು. ಹಲವಾರು ರಾಜ್ಯಗಳಿಂದ ಬಂದ, ವಿವಿಧ ಭಾಷೆಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ತಾಣ ತ್ರಿವೇಂಡ್ರಮ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ ನಮ್ಮ learning temple. ಈ ತರಬೇತಿಯ ಹೆಸರು ILP. ಅಂದರೆ initial learning program. ನಲವತ್ತು ದಿನಗಳ ಈ ತರಬೇತಿ ಶಿಬಿರದಲ್ಲಿನ ಮೋಜು, ಮಸ್ತಿ, ನಾಲಕ್ಕು ವರ್ಷಗಳ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಜೀವನ ಮರುಕಳಿಸಿದಂತಿತ್ತು. ಈ ತರಬೇತಿ ಶಿಬಿರದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಅತಿಯಾಗಿ ಸೆಳೆದಿದ್ದು 'ವಿಕಾಸ್' ಎಂಬ ಟ್ರೈನರ್. ಸಂಪೂರ್ಣ ದೃಷ್ಟಿಯೇ ಇಲ್ಲದ ವಿಕಾಸ್, ಕಣ್ಣುಗಳಿರುವ ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಕಲಿಯುವಿಕೆಗೆ ದಾರಿದೀಪ. ವಿಕಾಸ್ ಇಷ್ಟವಾಗಿದ್ದು ಆತನ ಅಗಾಧ Talent ನಿಂದ ಅಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ವಿಕಾಸ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ ಬತ್ತಿ ಹೋಗದ ಉತ್ಸಾಹ ಮತ್ತು ಜೀವನ ಪ್ರೀತಿ. ಮೊದಲ ದಿನ ತನ್ನ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಟೀಚಿಂಗ್ ಸೆಷನ್ ಶುರು ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಅಣಿಯಾದ ವಿಕಾಸ್. ಬಹುಶಃ ಎಬಿಲಿಟಿ ಇಲ್ಲದೆ ಇದ್ದರೂ, ಅಂಧ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಸಹಾನುಭೂತಿ ಪಡೆದು ಬಂದಿರಬಹುದು. ಪಾಪ!! ಕಂಪನಿಯವರು ತಮ್ಮ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ತೋರಿ

1. ಟಿಪ್ಪು ಗಲಭೆ ನಾನು ಮತ್ತು ಗೆಳೆಯ ಜೋಬಿ ಚಿತ್ರದುರ್ಗ ಕೋಟೆ ನೋಡುವ ಸಲುವಾಗಿ ಅವೆಂಜರ್ ಬೈಕಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಂದ ಹೊಗಿದ್ದೆವು. ಉರಿ ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ, ಸುತ್ತು ಸುತ್ತಿನ ಕೋಟೆ ನೋಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸುಸ್ತಾಗಿತ್ತು. ಅದು ಟಿಪ್ಪು ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನವಾಗಿತ್ತು. ಚಿತ್ರದುರ್ಗದ ಮುಸ್ಲಿಂ ಬಾಂಧವರು ಟಿಪ್ಪು ಜಯಂತಿ ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಭಯಂಕರ ಮೆರವಣಿಗೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಹತ್ತಾರು ಗುಂಪುಗಳಿದ್ದವು. ಪ್ರತಿ ಗುಂಪುಗಳು, ಒಂದು ಟ್ರಕ್ ಮೇಲೆ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಮ್ಯೂಸಿಕ್ ಸಿಸ್ಟಮ್ಸ್ ಇಟ್ಟು … ಘನ ಘೋರವಾದ ನೃತ್ಯ ಸಂಭ್ರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದರು. ಮ್ಯೂಸಿಕ್ ಬೀಟ್ಸ್ ಗಳು ನಮ್ಮೊಳಗಿದ್ದ ‘ಮೆಂಟಲ್ ಮಂಜ’ ನನ್ನು ಕೆರಳಿಸಿತಾದಾರು,ಇಳಿದು ಸ್ಟೆಪ್ ಹಾಕುವಷ್ಟು ವ್ಯವಧಾನ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕೋಟೆ ನೋಡಿಯಾದ ಮೇಲೆ, ಜೋಬಿಯ ಲೋಕಲ್ ಗೆಳೆಯನೊಬ್ಬ ನಮ್ಮನ್ನು ಕೂಡಿಕೊಂಡ. ಅವನೊಡನೆ ಚಂದವಳ್ಳಿ ತೋಟ, ಗುಹೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡಿಕೊಂಡು .. ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟ, ನಿದ್ರೆ ಮುಗಿಸಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಕಡೆಗೆ ವಾಪಾಸಾಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆವು. _____________________________________________________ ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ!! ಒಂದು ರೌಂಡ್ ಕೋಮು ಗಲಭೆಯೂ ನಡೆದು, ಸಿಟಿಯೊಳಗೆ ಹೋಗುವುದು ನಿಷಿದ್ದವಾದಂತಾಯಿತು. ” ಮೆರವಣಿಗೆಕಾರರು ಕ್ರಾಂತಿವೀರ ಸಂಗೊಳ್ಳಿ ರಾಯಣ್ಣನ ಸಿನಿಮಾದ ಪೋಸ್ಟರ್ ಹರಿದಿದ್ದರಿಂದ ಮೊದಲುಗೊಂಡ ಗಲಭೆಯೂ, ಅತಿರೇಕಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದೆ..” ಎಂಬ ವರ್ತಮಾನವು ನ

1 . ಸವಿಜೇನು ಕಚ್ಚಿದ ದಿನ ​ GKVK ಕ್ಯಾಂಪಸ್ ಖಾಲಿ ರೋಡಲ್ಲಿ, ಜೋರ್​ ​ಬೈಕ್ ಓಡಿಸಿಕೊಂಡು​ ​ಆಫೀಸ್ ಕಡೆಗೆ ಬರ್ತಿದ್ದೆ​. ​ ​ಇದ್ದಕಿದ್ದಂತೆ .. ​ನೊಣದಷ್ಟು​​ ದಪ್ಪದ ಕಾಡ್ ಜೇನು ಎಡಗಾ​​ಲಿನ ನಡುಬೆರಳಿಗೆ ಕಚ್ಚಿತು​​. ಅದು ಜೇನು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗ್ತಿದ್ದಂಗೆ, ಉರೀತಾ ಇದ್ದ ಕಾಲು ಕೊಡವೋದಕ್ಕೆ ಶುರು​ ​ಮಾಡ್ದೆ.​ ​ಗಾಬರಿ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಬೀಳೋದೊಂದು ಬಾಕಿ. ಹಂಗೂ ಬೀಳ್ತಾ ಇದ್ದ ಬೈಕು ನೆಟ್ಟಗೆ​ ​ಮಾಡ್ಕಂಡು, ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ. ​​ ಕಸದ ​ರಾಶಿಯೊಳಗೆ​​ ಮುಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದ ಮೂರು ಕಂತ್ರಿ ನಾಯಿಗಳು, ನಾನು ಬೈಕು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ರೀತಿಯಿಂದ ಅಪಾರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡವೋ ಏನೋ..? ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಗೆ ಆ ಮೂರೂ ಕಂತ್ರಿ ನಾಯಿಗಳು ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಬರೋದಕ್ಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದವು. ಜೇನು ಇನ್ನ ಕಾಲಿನ ಮೇಲೇ ಇತ್ತು. ಅಯ್ಯಯ್ಯೋ ಬೇಡ ಕಥೆ… ಆ ನಾಯಿಗಳ ಸರಹದ್ದಿನಿಂದ ಒಂದೇ ಉಸಿರಿಗೆ ದೂರ ಬಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ. ಜೇನು ಕೊಡಲಿಯಾಕಾರದ ಮುಳ್ಳು ಬಿಟ್ಟು, ಹಾರಿತು​​. ​ ಉರಿ ಉರಿ ಪಾದ ಊದಿಕೊಳ್ತು. ಆಫಿಸಿನಲ್ಲಿ ಕುಂಟುವಾಗ, ನನ್ನ ಕಥೆ ಕೇಳಿ ನಕ್ಕರು. “Dog chasing part is a good one.” ಅಂತ ಕಾಂಪ್ಲಿಮೆಂಟು. ಆದರೂ ಜೇನನ್ನು ಅದು ಯಾವ ಕವಿ ಮೊದಲನೇ ಸಾರಿ, ರೊಮ್ಯಾಂಟಿಕ್ ಆಗಿ ನೋಡಿದನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಾಗ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದ, ‘ಜೇನಿಗೆ ಕಲ್ಲು ಹೊಡೆದರೆ… ಹೊಡೆದವರನ್ನೇ ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಕಚ್ಚತ್ತೆ’